Leerlingen zingen Pur ti mio in het Koninklijk Conservatorium

Screenshot_20190614-204648_Video PlayerDrie leerlingen Sophia Faltas, Wilko Koekoek en Fabian Schaub traden vrijdagavond op in het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Deze zogenaamde DaMu leerlingen (Dans en Muziek) krijgen de gelegenheid om een tweede opleiding te volgen. Zij combineren hun opleiding aan het Harens Lyceum met een vooropleiding aan het Prins Claus Conservatorium. Om dat te kunnen doen hebben ze een aangepast lesprogramma.

In Den Haag gaven ze Pur ti mio van Monteverdi ten gehore.

Een grote groep docenten was met hen meegereisd om van hun optreden te genieten. Wondermooi klonk het door Sophia en Wilko gezongen liefdeslied. Fabian begeleidde op piano het  “Pur ti miro, pur ti stringo, pur ti godo, pur t’annodo”.
Wie de gehele tekst van het lied leest geniet wellicht nog meer, daarom hieronder de vertaling.

Zolang ik je bewonder, zolang ik je begeer,
zolang ik je omhels, zolang ik je omarm,
zal er geen pijn meer zijn, en geen verdriet,
o mijn leven, mijn schat.
Ik ben de jouwe, jij bent de mijne.
mijn hoop, zeg me,
zeg, mijn liefste,
dat je trouw zult zijn.
Wees mijn zegen, mijn hart, mijn hele leven.
(Monteverdi uit de opera L’incoronazione di Poppea)

Ook OOGtv bestede er aandacht aan: zie https://www.oogtv.nl/2019/06/scholieren-harens-lyceum-schitteren-op-podium-koninklijk-conservatorium/

OOGtv maakt reportage over drie leerlingen

Op 14 juni treden drie leerlingen op in het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
Voor OOGtv reden om onze school te bezoeken.
De reportage met Sophia Faltas, Wilko Koekoek en Fabian Schaub is te zien door op onderstaande link te klikken.

https://www.oogtv.nl/2019/06/super-dat-we-onze-talenten-op-deze-manier-kunnen-ontwikkelen/

Posted in Geen categorie | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor Leerlingen zingen Pur ti mio in het Koninklijk Conservatorium

Leerlingen bezoeken RWZI Eelde

2019-0604 RWZILeerlingen uit de tweede klassen mochten op maandag 3 juni naar het RWZI, de rioolwaterzuiveringsinstallatie bij Eelde. Hier wordt afvalwater van huishoudens, bedrijven en veelal ook het hemelwater van wegverhardingen dat via het riool wordt afgevoerd gezuiverd. Vanuit de school is het amper een halfuurtje fietsen dus eenvoudig bereikbaar.
Een introductie werd gegeven door Annemieke van der Lans, die aanmoedigde niet te veel grote voorwerpen weg te spoelen. Regelmatig vindt men bij de zuiveringsinstallatie gebitten, maar ook mobieltjes. Na de introductie gingen leerlingen onder leiding van enthousiaste medewerkers van de RWZI in groepen over het terrein om dit onderbelichte onderdeel van het Waterschap te bekijken. Voor de goede uitleg kreeg iedereen een koptelefoontje op.
Het zuiveren gebeurt in 4 stappen. Eerst worden grotere delen verwijderd, daarna, in een andere bak verwijdert men organische stoffen zoals vet. In de vervolgstappen ook nutriënten (voedingsstoffen) met behulp van bacteriën en als laatste is er een nazuivering gericht op verwijdering van specifieke stoffen. Grote bakken vieze drab doen griezelen. Hier wil je niet in vallen. Een enkele meeuw denkt er anders over, die deint zachtjes mee in de bruine massa.

Posted in Onderwijs | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor Leerlingen bezoeken RWZI Eelde

DE WEG KWIJT

imageMet enige tegenzin pak ik mijn fiets. Mijn moeder heeft een vervelende vorm van dementie waar ik niet altijd raad mee weet. Haar op zoeken op momenten dat je het druk hebt, of niet in de stemming bent valt niet mee. Ook Tineke gaat mee, het is immers mijn moeder die we in andere tijden hebben gekend als een zorgzaam persoon. Net wilde altijd in het middelpunt staan en liefst zoveel mogelijk mensen om zich heen. Hoe anders is dat nu, haar wereld is gekrompen tot bewegende beelden op tv en gesprekken met haar niet aanwezige vriendin.

Lees meer….

Posted in Verhalen | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor DE WEG KWIJT

LAUWERSMEER MET DE NATUURSCHOOL

imageWat leeft er onder de waterspiegel? 
Acht eerste klassen gaan op onderzoek uit onder leiding van gidsen van de Natuurschool in Lauwersoog.

Na een introductie op de kade inspecteren we de vangst in de uitgeworpen netjes. Heel veel krabben, een enkele garnaal en een zeldzame botervis. De meeste leerlingen hebben er geen moeite mee om de scharen van de krabben te omzeilen en het beestje aandachtig te bestuderen.

Verderop ligt een moeilijker taak te wachten: garnalen pellen! Hoewel er veel gegriezeld wordt, laten sommigen zich de gepelde garnalen goed smaken.
Na een pauze bij het Booze Wijf rijden we naar de Bocht van Band om te korren. Korren is vanaf de zeedijk vissen met een groot sleepnet. De vangst valt tegen, is hier sprake van overbevissing?
Anders is dat op de derde plek die we in het weidse Lauwersmeer gebied bezoeken. Met hybie-netten gaan we vissen in een ondiepe zij-arm van het Lauwersmeer. Kevers, wantsen, garnalen en heel veel kleine visjes brengen we aan land. 

Een prachtige dag waarbij de Natuurschool ook veel aandacht heeft voor het respect dat zelfs het kleinste diertje verdient: telkens gaat de hele vangst levend en wel weer terug in het water.

Posted in Onderwijs | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor LAUWERSMEER MET DE NATUURSCHOOL

Water en Klimaat

image“Wat is een Waterschap”, vraagt Annemieke, de energieke educatieve medewerkster van Waterschap Noorderzijlvest.
Ze heeft ervaring met leerlingen en weet binnen een paar minuten de klas te boeien. Weinig tweedeklassers, net als veel volwassenen, weten wat het Waterschap doet.

Het Waterschap is een democratisch orgaan. Haar taken zijn de zorg voor veilige dijken, schoon oppervlaktewater, bewaken waterstanden en rioolwaterzuivering. Na de korte uitleg gaan we een online educatief game doen (www.democratiegame.nl). Het is een complex spel dat in rap tempo door Annemieke wordt uitgelegd.
De klas is in drie fictieve waterschappen als Westerstromen, Oostervloed en Midden-Delta verdeeld. Ieder waterschap moet het na een verkiezing met de eigen coalitie doen, te weten Groen, Conservatief en Vernieuwing.

Het is voor iedere stemming een kakofonie van meningen, maar er wordt telkens gestemd. Dat het niet alleen gaat over op de centen passen blijkt uit de laatste vraag. Wie niet wil samenwerken verliest. In klas 2D bleek iedereen verliezer te zijn.
Het project Water en Klimaat is een samenwerkingsproject tussen het Waterschap Noorderzijlvest en de sectie Aardrijkskunde. Naast het spel zal ook een excursie naar een Rioolzuiveringsinstallatie en een Virtual Reality excursie deel uitmaken van de lesstof.

Posted in Onderwijs | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor Water en Klimaat

Traan voor dementie

Mijn moeder werd boos, heel boos,
op vier vrouwen en drie mannen.
Acht in totaal gaan over haar toekomst,
die de hare niet meer is.

Ze was verdrietig en bang,
het laatste restje huis en haard verdwijnt.
Toch leeft zij nog bij ons,
zonder echt verweer, deed ze zot.

De rechter besloot,
met nog minder in haar koffer verdwijnt ze
straks zal ze nog een keer verhuizen.

Een traan,
aan de binnenkant van mijn ogen!

Posted in Verhalen | Reacties uitgeschakeld voor Traan voor dementie

HOE WINSUMERZIJL OLDENZIJL WERD

Wandelend over de Schilligehamsterweg, vanaf Schaphalsterzijl, kom je het bordje Oldenzijl tegen.
De naam suggereert een sluis uit oude tijden. Na het bordje Oldenzijl klim ik amper 100 meter verderop, over een hek. Nu volg ik een stukje van het Pieterpad richting Garnwerd, naast mij het Oldaipke, de vroegere afwatering richting Winsumerzijl.
Tot 1877 had het Reitdiep een open verbinding met de zee. Na de afsluiting bij Zoutkamp verdween de invloed van het getij. Wat nooit verdween is de lastige omgang met het water. Om daar enigszins orde in te brengen is kennis en organisatievermogen nodig.
Dankzij de rijkelijke aanwezigheid van kloosters werd vanaf de 14e eeuw aan zijlen (sluizen) en waterwegen gewerkt. Dat is altijd nodig geweest omdat de landerijen in sommige seizoenen veel overtollig water hadden. Dit water moest geloosd worden in de vroegere Hunze (nu Reitdiep).
De landerijen rondom Winsum konden hun overtollige water op twee plaatsen kwijt, bij Schaphalsterzijl en bij de Winsumerzijl. De aanleg van deze zijlen werd al in 1323 ter hand genomen.
Dankzij de Winsumerzijl kwam een deel van het overtollige water in de Hunze terecht. De Winsumerzijl heeft min of meer tot 1635 gefunctioneerd. Dat was het jaar waarin de rivierkronkels ten oosten van Garnwerd werden afgesneden. De naam Hunze verdween en werd vanaf toen Reitdiep genoemd. 
Het water kon alleen nog via Schaphalsterzijl haar weg naar zee vinden. Ook de naam Winsumerzijl verdween en veranderde in 1635 in Oldenzijl.
Al bestaat de Winsumerzijl bijna 400 jaar niet meer, de locatie waar het overtollige water naar de oude Hunze stroomde is nog steeds herkenbaar in het stille landschap. Dankzij de ruimte die de Pieterpadloper hier heeft gekregen is een wandeling door dit stille cultuurlandschap een genot.

Posted in Reitdiepgebied, Winsum | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor HOE WINSUMERZIJL OLDENZIJL WERD

Bett Show 2018

imageJaarlijks komen ruim 37.000 bezoekers in vier dagen in de enorme ExCeL hallen bij de Londense
Docklands voor de ICT-onderwijsbeurs Bett Show. Namens Vives Magazine was Aad van der Drift
aanwezig op de beurs en deed verslag.

In amper tien jaar is de digitale wereld, dus ook in de school, flink veranderd. De wijze waarop wij nu informatie verwerven is niet te vergelijken met het moment waarop bijvoorbeeld de eerste iPhone
haar intrede deed. Internetten was toen overigens niet makkelijk, de websites waren amper geschikt voor mobieltjes. Wie regelmatig de Bett bezoekt, maakt veranderingen mee. Ik was er voor het eerst in 2008 en van lompe PC-kasten is de PC geslonken tot minibordjes.
Over de Bett Show
De Bett Show is een ICT-onderwijsbeurs waar je naast de producenten ook gebruikers ontmoet. Met ruim 850 bedrijven op een oppervlakte van 41.000 vierkante meter heb je aan één dag niet genoeg. Daarbij is voor een bezoek in elk geval enige voorbereiding aan te bevelen. Hoe groot het evenement ook is, dankzij de vele gesprekken proef je de internationale leertechnologie hier het best.

Lees meer….

Posted in Engeland, ICT | Reacties uitgeschakeld voor Bett Show 2018

PI-TOP PROGRAMMEREN IN EEN LAPTOP

imageRaspberry Pi en Arduino bordjes lijken kleine computertjes, maar hebben in de meeste gevallen wel gebruikelijke zaken nodig zoals een monitor, toetsenbord en veel kabeltjes.
In de klas kan het een behoorlijke uitdaging zijn om iedereen aan het werk te zetten.
Met de Pi-Top vereenvoudig je dit proces en volgens de makers heb je er ook nog een simpele laptop bij. De laptop draait op een eigen besturingssysteem met de naam pi-topOS Polaris en heeft verschillende tools om te leren programmeren. Daarnaast zijn er ook diverse programma’s waardoor de programmeerlaptop ook voor eenvoudig kantoor werk is in te zettenpi-top 3.

Lees meer….

Posted in ICT | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor PI-TOP PROGRAMMEREN IN EEN LAPTOP

97

Mild en te midden van dierbaren,25 november 2017

zo zag hij het liefst de 100 komen

“Al kan hij zich amper verplaatsen,

de wereld bleef hem lief”.

“Jaren leefde ik in de boomgaard

kende de nukken van het seizoen.”

Nimmer verloor ik mijn humeur

Zo een boom, de zon of een vrucht, ach ze konden er ook niets aan doen”

Mild kwam de dood.
Deze monnik leefde goed.

Voor hem de liefde, als dank
voor wat hij gaf.

Alles.

Posted in Verhalen | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor 97

Student-centred learning, An educational surprise.

Download Hello World 5image
In the Netherlands students work independently on final school projects that are frequently of high quality. This manner of working requires an innovative approach: a student-centred learning environment.
Aad van der Drift & Ramon Moorlag. Students Jelle van Bost, Yochem van Rosmalen and Nathan Guirado

…Occasion…

In the Netherlands students have to carry out a final research project in the last two years of their secondary school education. This research must emphasise the level of the students in a clear manner. In the Netherlands this research project is called a ‘subject cluster project’ because the student can choose between a number of subject combinations. Students only have to create one subject cluster project, whether or not in collaboration with others.

Each student selects a subject cluster in the course of their secondary school education. With the selected subject cluster serving as a basis, students pick a topic that is related to a major subject cluster subject, hence the name subject cluster project. The grade is part of the examination result.

The student carries out a small research project on their own or in a small group. This serves two purposes: on the one hand the student can gain more theoretical knowledge and on the other hand the skills of the student are tested, such as the setting up of a research project, experimentation, analysis, description and presentation. Many Dutch schools feature a presentation night for the subject cluster projects.

Jelle, Yochem and Nathan commenced their research project one year ago. A combination between the computer science and biology subjects. They asked the following question: “Is it possible to develop a hand prosthesis using few resources and without subject matter knowledge?”. Subject cluster projects challenge students to gain more in-depth knowledge of a subject/field of study. Having sufficient prior knowledge of a research project is not an immediate requirement. In most cases the role of the teacher is limited to providing advice and support.

The elaboration of the research question below was written by the students themselves.

Lees meer….

Posted in ICT | Reacties uitgeschakeld voor Student-centred learning, An educational surprise.

PROFESSIONELE RUIMTE OP AMELAND

2017-11-03 10.43.06Voor een presentatie ben ik op Ameland bij de Burgemeester Waldaschool, de opleiding voor beroeps- en algemeen voortgezet onderwijs. Bernard Kamsma is schoolleider, Marco Mosterman leraar en met z’n drieën zitten we om tafel om na te praten over mijn presentatie over de Wet Beroep Leraar en het Lerarenregister. Marco praat vol enthousiasme over zijn school en geeft aan dat de Burgemeester Waldaschool er in principe voor alle leerlingen van het eiland is. Dit is ongeacht welk soort onderwijs leerlingen na de basisschool willen volgen.

De school is met 168 leerlingen een kleine school, maar wel met een breed aanbod. Om leerlingen van goed onderwijs te voorzien hebben leiding en leraren naar mogelijkheden gezocht om invulling te geven aan de niveauverschillen. Dus als er ergens een plek is waar differentiëren in het voortgezet onderwijs gestalte krijgt dan is het hier wel. “Met een slagingspercentage van 100% doen we het goed, volgens Bernard. Voordeel voor ons is dat we ons onderwijs heel nauwkeurig op ons leerlingenaanbod kunnen afstemmen. Dat aanbod verschilt jaarlijks niet veel, mede omdat er geen nabijgelegen VO-scholen zijn”. “Leerlingen volgen hier vaak de theoretische leerweg en kunnen daarna door naar het vaste land. Wie wil en de capaciteiten heeft doet dat ook. Daarover hebben we goede afspraken gemaakt scholen op het Friese vasteland. Onze leerlingen kunnen meestal goed aansluiting bij zo’n school.”

Bernard en Marco volgden de informatiesessie over de wet Beroep Leraar en het register zeer kritisch. Zij zitten niet om het register te springen, omdat alles wat de wet beoogt op deze school al gedaan wordt. Wel komt het probleem van de nascholing aan bod. Het is niet zo makkelijk om vanaf het eiland op tijd in het midden van het land te zijn voor een formele cursus. Wil je je toch aan wal nascholen dan kan da2017-11-03 10.03.02t. Algemeen geldt dat wat goed is voor de ontwikkeling een docent wordt gehonoreerd. “Naar mijn mening is de schoolleider verantwoordelijk voor de kwaliteit van het onderwijs en met nascholing hou ik die kwaliteit op peil”, aldus Bernard. Met goede wil en een gemotiveerde leraar komen we het verst, wat dat betreft weerhoud ik niemand van na- of bijscholing.”

Bij de rondgang door de school vertelt Marco dat ieder leerjaar een eigen ruimte heeft. Met flinke groepen, want in het eerste leerjaar zitten 50 leerlingen bij elkaar. Drie leraren staan tijdens een lesuur van 45 min voor de groep (meestal zijn het twee gekoppelde lessen). Per klas wordt de onderlinge werkverdeling geregeld. Bij differentiëren hoort een voortdurende monitor om het niveau te bewaken. Daarbij hebben de mentoren een belangrijke rol. Het reilen en zeilen in de klas en de diverse problemen komen daardoor al snel naar boven. “In de klassen werken leraren intensief samen, aan peer review doen we als het ware dagelijks. In onze school hebben wij alle ruimte om de lessen naar beste weten in te richten”, aldus Marco.

Marco vervolgt: “Wij vinden dat leerlingen het naar hun zin moeten hebben. We proberen ze dan ook mee te geven dat deze school er voor ze is.” En om te laten zien dat we leerlingen serieus nemen krijg ik de uitnodiging om de volgende ochtend om 10.00 uur een kop koffie te komen drinken.
Nog voordat mijn boot van Ameland vertrekt ga ik er weer langs.
Het wordt al snel duidelijk dat de kantine er voor de leerling is. Als ze de klaslokalen uitstromen gaan ze zonder aanwijzing ergens in groepjes bij elkaar.
“Deze leerlingen en de ruimte die wij krijgen om ons onderwijs in te richten maken dat ik hier erg graag werk betoogt Marco”.

Posted in Onderwijs | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor PROFESSIONELE RUIMTE OP AMELAND

IM SCHATTEN VON MORGEN 1937

Het Märkisches Museum ligt nabij de Spree, niet ver van de Janowitsch Brücke. Het is een donkerrood bakstenen gebouw met de uitstraling van een kerk die in de donkerste wintermaanden zo dienst kan doen als horrorpaleis. We moeten zelfs even zoeken om de ingang te vinden. Eenmaal binnen worden we door vier museumbewaarders begroet. De horrorstatus neemt niet af als we in de grote lege zaal een stuk of wat grafstenen zien liggen.
We gaan direct naar de tentoonstelling 1937, groot is het niet, maar de veelheid aan foto’s, video’s, aanraakschermen, geluidsfragmenten zorgt dat we er langer rondkijken dan gedacht.

1937 was een stil nazi jaar, met al die auto’s die je op foto’s ziet lijkt het land zich economisch te hebben hersteld. Er heerste voor veel mensen in het Berlijn van toen een bedrieglijk soort rust en tevredenheid, als je rondloopt voel je dat het grote onheil gaat komen.
Aan het einde van de tentoonstelling staat op een bord de Nederlandse historicus Huizinga gememoreerd, hij schreef in 1935 het boek ”In de schaduwen van morgen” waarin hij voor het naderende onheil waarschuwde. In 1937 lijkt dat nog voorbarig te zijn. Het leven in 1937 lijkt extra mooi door een fotoalbum dat digitaal goed te bekijken is. Mijn oog valt op een optocht waar iedere praalwagen is gefotografeerd, zelfs de praalwagen met schoorsteenvegers.
Toch is het gruwelijk en grauw, zo ligt er ook het antisemitische weekblad Der Stürmer van uitgever en misdadiger Streicher, ook zie ik een oude typemachine van het merk Olympia, met op een van de toetsen, boven de 5, het runenteken voor de SS.

In 1937 wist men ook al dat het mis kon gaan, er werden grote oefeningen voor luchtaanvallen gehouden. Het was maar al te bekend na bombardementen door de Luftwaffe op Guernica dat luchtbombardementen zware verwoesting teweeg konden brengen. Een stalen deur van een schuilkelder uit die tijd onderstreept dit.

Techniek boeit mij, dus ook de Volksempfänger die zeer goedkoop op de markt kwam. Echt bakeliet, voor velen de eerste bron van radio amusement, uiteraard ook zeer geschikt voor propaganda.
Het Horst Wessellied heb ik nooit zo begrepen, hier staat zelfs een beeld van de vermoorde nazigriezel en -martelaar Horst. Het beeld werd gemaakt door de beeldhouwer Fritz Koelle. Dezelfde Fritz mocht na de oorlog een herdenkingsbeeld maken voor het concentratiekamp Dachau. Uiteindelijk werd dat beeld niet geplaatst om het verleden van deze Koelle. Lering trek je wel uit de tentoonstelling, het waren gewone mensen die heel ongewone politieke keuzes maakten en daarvoor later zwaar werden bestraft.

De rest van het museum is min of meer oude meuk, op een zeer traditionele wijze bijeengezet. Het klaslokaal met de strenge regels doet mijn glimlachen. Ja van Rust Reinheid en Regelmaat hield men zo’n 100 jaar geleden wel.
Het museum gaat binnenkort dicht en zal zijn naam verliezen. Van Märkisches museum zal de naam veranderen in Berlin museum. Ook zal het binnenste aan een grondige herinrichting worden onderworpen. Hopelijk komt er dan meer samenhang tussen de objecten. Wellicht een reden om er in 2020 weer eens te gaan kijken.

Meer foto’s
Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor IM SCHATTEN VON MORGEN 1937

GLEIMSTRAßE 1984

Zondag 4 maart 1984 had ik afgesproken met Hubertus en Holger. Beiden woonden en studeerden toen in Leipzig en wachtten ons in het centrum van de Hauptstadt der DDR op. De muur lag nog tussen de Bachstraße en de Rathausstraße waar Tineke en ik via Checkpoint Charlie heen gelopen waren. We ontmoetten elkaar in een alleraardigst café, dat ongeveer als enige open was. Het was mijn eerste weerzien met beiden, die ik in de zomer van 1983 in Bulgarije had ontmoet.

Samen een dagje Oost Berlijn stond op het programma. Eerst liepen we naar het bijzondere Pergamonmuseum. In tegenstelling tot na de val van de muur kon je er voor een paar mark binnenkomen en was het er erg rustig. Daar ik nog maar een jaar eerder een paar dagen in Bergama, het vroegere Pergamon (Turkije) was geweest leek me dat een passend begin van de dag. Na de reusachtige tempel te hebben bezocht vroeg ik aan Hubertus of het ook mogelijk was de muur van deze zijde te bekijken. Na enig weifelen vond hij dat dat wel kon. Met de U-bahn reden we naar metro station Schönhauser Allee en door de Gleimstraße richting Gleimtunnel waar heden ten nog te zien is waar de muur stond.
Ik hoopte in de verte nog iets van West te ervaren, maar helaas was dat niet mogelijk. Hier geen trapje met wuivende mensen aan de andere kant, wel een wachttoren met daarop een soldaat met verrekijker. De sfeer was zo benauwend dat ik er maar geen foto van durfde te maken.

We liepen min of meer zwijgend terug naar het metrostation. Wel weet ik dat ik die middag Hubertus duidelijk te kennen gaf dat voor het jaar 2000 er geen muur meer kon zijn. Op geen enkele manier geloofde ik dat deze onnatuurlijke toestand stand kon houden, het welvaartsniveau tussen Oost en West was dermate groot dat dat wel mis moest gaan.
Helemaal onnatuurlijk vond ik dat wij op straat enkel zachtjes mochten praten. Holger vertelde dat er auto’s met afluisterapparatuur in de deuren waren. Volgens mij was dat onzin, totdat ik een kwart eeuw later in het DDR museum in de Cultuur Brouwerij inderdaad zo’n afluisterapparaat in een deur zag.
Het rook in de Gleimstraße net als overal in de DDR naar bruinkool. Voor sommige grauwe in slechte staat verkerende huizen lagen grote bulten van die sterkzwavelhoudende brandstof.

Bij het oversteken van de Schönhauser Allee liepen we door een rood voetgangersstoplicht. Gek genoeg dook er ineens een agent uit het niets op en vroeg op gebiedende wijs naar de Ausweis van Holger en Hubertus. Wij stonden er wat bedremmeld bij, want we waren ons op die stille zondag niet bewust geweest van het Ampel mannetje.
De namen van onze Oost Duitse vrienden werden opgeschreven en na een politiepreek mochten we weer gaan.
Hubertus gaf aan dat hij vreesde dat hij als straf een dag verkeersles moest volgen. Achteraf denk ik dat die agent er niet per ongeluk stond. Toen we na de muurbezichtiging, en wie deed dat nou vanuit de Oost kant, terugliepen naar de metro hoefde een agent alleen maar te wachten tussen de pilaren van de hooggelegen U-bahn. In de wachttoren had men vier personen gezien met te veel belangstelling voor de Antifascistischen Schutzwall. De altijd en overal aanwezige Stasi had dan wel niet in iedere autodeur afluisterapparatuur, maar wel een goed systeem om te weten wie wat waar deed als het opviel.

Meer foto’s uit 1984
Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor GLEIMSTRAßE 1984

ARNSWERDER PLATZ, plein met mega stieren

Door de herfst zijn de bladen van de bomen en valt ons een merkwaardige rode beeldengroep op die we niet eerder hadden ontdekt. Er wordt volop verbouwd en gegraven in de nabijheid van het beeld. We zijn hier in een klein parkje, de Arnwerder Platz.

Het plein werd aangelegd rond 1900 en is vernoemd naar Arnswalde (provincie Pommeren, sinds 1945: Choszczno). In 1937 kreeg het de naam Hellmannplatz (vernoemd naar de nasi-martelaar Friedrich Hellmann) pas in 1947 werd het weer Arnswalder Platz. Tussen 1974 en 1995 was het gebied in opdracht van de gemeenteraad zonder naam, omdat niemand direct aan het plein woonde, waardoor het geen betekenis had voor de post. Nog steeds is het plein omgeven door hoge gebouwen.

Het meest valt de Taurus Fontein op. Oorspronkelijk werd deze beeldengroep ontworpen voor een monumentale fontein in Buenos Aires. Na een deal kwam in 1934 kwam de 300 kubieke meter gehouwen steen uit de steengroeve bij Rochlitz naar Berlijn. Het geheel is vooral pompeus en door zijn massaliteit nog niet eens zo lelijk. Het stelt een stier met visser voor. Een bassin met een diameter van 7,7 meter en een paddenstoelvormige steen in het midden van het gevaarte is bedoeld om water overheen te laten stromen. Aan beide zijden is een stier van vijf meter hoog aan de waterbak bevestigd. Aan de voet van de machtige dieren staan een boer met bundels maïs, een visser met een net en een herder met rammen alsmede een moeder met een kind. Al met al een merkwaardig overblijfsel uit dictatoriale tijden.

Meer foto’s van Berlijn

Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor ARNSWERDER PLATZ, plein met mega stieren

DONG XUAN

Het is prachtig herfstweer als we laat in de middag richting Herzbergerstraße fietsen. De Danzigerstraße en Landsberger Allee zijn niet direct prettige wegen om te fietsen. Auto’s staan zodanig geparkeerd dat je altijd moet oppassen of er niet iemand zijn deur opent. Naast elkaar fietsen is uit den boze, wil je niet met een race-gek in contact komen.
We passeren eindeloze rijen hoge flats. Allen nog uit de DDR tijd, maar met een kleurtje en een fleurtje zien ze er veel beter uit dan 28 jaar geleden. Als we de Vulkanstraße inslaan komen we in een oud industriegebied. Lelijke lege panden doen niet vermoeden dat ergens het Dong Xuan gebied ligt, tot we een merkwaardig spandoek zien waarop aangegeven wordt dat we in elk geval in de buurt zijn. Tussen twee afbraakpanden zien we in de Herzbergerstraße de markthallen liggen.

In de DDR was er behoefte aan goedkope arbeidskrachten. Deze werden gekocht in de communistische broederstaat Vietnam. Na de hereniging keerden veel Vietnamese contractarbeiders gedwongen door werkloosheid, afgunst en discriminatie terug naar hun geboorteland. Sommigen bleven echter in Berlijn en slaagden erin als zelfstandige ondernemer een bestaan op te bouwen.
Zo ook Nguyen van Hien, die handelde in kleding uit Polen. Samen met collega’s uit Berlijn leek het hun een goed idee om een specialistische groothandelsmarkt in Berlijn te beginnen, waarmee Dong Xuan ontstond.
Het Dong Xuan Center in de wijk Lichtenberg is een kopie van de Dong Xuan Market in Hanoi. Volgens de oprichters verkeer je in de hal eigenlijk in Hanoi, daar zien de markthallen er precies hetzelfde als hier.

We beginnen maar in marktzaal 1, uiteraard een smartphone winkel, verder supermarkten met allerlei (niet goedkope) groente- en fruitvariëteiten, nagelstudio’ s, allerlei elektrische artikelen, kappers voor drie euro’ s, plastic bloemen, kleding, decoratieve artikelen, restaurants, speelgoed, schoenen en tassen, kleurrijke lichtborden. We schaffen een uitstekende fietspomp voor 5 euro aan. Opvallend trouwens dat alles voor vijf euro gekocht kan worden. Te weinig om te pingelen, net goed genoeg voor het product dat we kopen.

Na hal 2 is het genoeg geweest en gaan we terug, het schemerdonker maakt de omgeving extra luguber, vooral als je weet dat we waarschijnlijk de enigen zijn die per fiets de markthallen aandoen.
Meer foto’s van Berlijn

Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor DONG XUAN

BOVEN DE BUNKER

We rijden per fiets naar de wijk Schöneberg. Op zondag is het heerlijk rijden, op de enkele frustraat na die zijn automotor wil laten knallen. In de Pallasstraße ontwaren wij een grijs, vier verdiepingen hoge bunker.

De bunker werd van 1943-45 door dwangarbeiders gebouwd. In 1944 werkten in Duitsland zes miljoen dwangarbeiders, voornamelijk uit Polen en de Sovjet-Unie. Er waren meer dan 700 kampen voor buitenlanders in Berlijn. Een van hen was het “Augustakamp”, vernoemd naar de Augusta school (nu Sophie-Scholl school) in de Elßholzstraße. In de herfst van 1943 werd het schoolgebouw een dwangarbeidskamp. Zij moesten een bunker bouwen die als schuilplaats moest dienen voor het telecommunicatiebureau welke in de Winterfeldtstraße stond. Nadat de school was gesloten werd direct begonnen met de bouw.
De school had geen prikkeldraad en wachttorens, maar was meer een familiekamp. De klaslokalen boden plaats aan maximaal 30 personen.

Volwassenen en jongeren vanaf 16 jaar moesten 12 tot 14 uur per dag werken. Het werk was hard en gevaarlijk. Er was heet water met “Russisch brood”, dat wil zeggen brood vermengd met zaagsel, en een soep waarin hooguit een stukje raap getrokken kon zijn. De bouw was aan het einde van de oorlog niet voltooid. In 1986 werd de bunker voor de tweede keer ingezet.

De hoge bunker kreeg een tweede historie als burgerbeschermingsbunker in oktober 1986. Tien miljoen D-mark werd gebruikt om 4800 schuilplaatsen te creëren.

Nu is het leeg, niet te vernietigen (de Engelsen hadden in 1945 niet voldoende dynamiet om het ding op te blazen) en ligt het midden in een woonwijk. De Pallasstraßeflat is er eenvoudig overheen gebouwd. Gezien de vele tv-schotels op de balkons is te raden wat het herkomstland van de meeste bewoners is. De naastgelegen Sophie Scholl school heeft een toepasselijke naam. Zij deed wat de meeste Berlijners niet durfden en waarvan de grijze betonkolos tot in de eeuwigheid getuige zal zijn. Oja, het Fernmeldambt in de Winterfeldtstraße is de oorlog ongeschonden doorgekomen en doet nu dienst als gebouw voor technologische start-ups.

 Meer foto’s van Berlijn

Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor BOVEN DE BUNKER

GLEIMTUNNEL Seks statt Verkehr

In juli 2015 maakten wij een regenbui van ongekende omvang mee. Wij waren op dat moment net aan de andere kant van Berlijn maar toen we weer in de Gleimstrasse kwamen bleek de Gleimtunnel ondergelopen. In de tunnel staan opnieuw auto’s geparkeerd, net als toen. Bijzonder dat er weer auto’s staan die lange tijd niet gereden hebben, gezien de enorme laag stof die op de auto’s ligt. Waarschijnlijk weten de eigenaren niet dat in 2015 door hevige regenval de meeste auto’s zwaar beschadigd waren door dat ze tegen elkaar aan waren gedreven. De waterschade was dermate groot dat de tunnel pas op 14 januari 2017 weer open ging voor het verkeer.

Deze tunnel is wellicht het meest bijzondere stukje Berlijn dat ik ken. In 1985 was ik hier al eens (zie een ander stukje over Berlijn). Door de Muur werd de tunnel aan het zicht onttrokken.
De Gleimtunnel is een donkere grauwe onderdoorgang, en waar gaat die eigenlijk onderdoor? Er boven bevinden zich diverse hekken omdat je daar niet mag lopen, voor de rest is het een soort dijkpark.

Deze spoordijk en de spoorwegdoorgang werden tussen 1908 en 1911 gebouwd. De tunnel werd daarna een belangrijke verbinding voor arbeiders uit Prenzlauer Berg. Die liepen zo naar fabrieken zoals die van AEG in de Brunnenstrasse.

Rond de Gleimtunnel en het aangrenzende Falkplatz werden in april 1945 hevig gevochten. De Gleimstrasse werd meerdere malen door Russische en Duitse soldaten heroverd. Falkplatz (nu een park) diende als begraafplaats. Tussen 1961 en 1989 was de Gleimtunnel onbegaanbaar, de oostelijke uitgang werd geblokkeerd door de Berlijnse Muur. Met de sluiting van het goederenstation in Eberswalder Straße op 11 juli 1985 werd de spoorbaan gesloten en afgebroken.

Fietsen in de Gleimstrasse is niet veilig. Geparkeerde auto’s en mensen die denken 100 te moeten rijden in en woonwijk zijn daar de oorzaak van. Door een half verlichte Gleimtunnel is het voor fietsers zeer onaangenaam.

In januari 2017 hield een klein splinterpartijtje “Die Partei” bij de opening een opvallende actie: “Seks statt Verkehr”. Het doel was prima, men wil creatievere oplossingen voor het fietsverkeer. De Partei ageerde tegen de huidige fantasieloze oplossing met de seks-in-januari-actie. Berlijners, gewend aan dit soort gekkigheid, kwamen er niet massaal voor opdraven. En de tunnel? Er wordt gesproken over auto luw maken van de straat.

 Meer foto’s van Berlijn

Locatie

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor GLEIMTUNNEL Seks statt Verkehr

OHM PAUL

Vanuit mijn raam in de Gleimstrasse kijk ik uit op een hoog, sober en vol graffiti gespoten schoolgebouw. Van 1925 tot 1932 was Paul Hildebrandt (1870-1948) hier rector. Aan de muur hangt een bord waarop staat:

Paul Hildebrandt. pedagoog, schoolhervorminger, gemeenteraadslid en wetenschapper

….. had een prachtige, bijna blaffende, alle tegenstanders ontwapenende lach…, Stefan Heym, student Paul Hildebrandt

De persoonlijkheid van de individuele leerling was voor Hildebrandt belangrijker dan vaste onderwijsregels.
Hij introduceerde het recht van leerlingen om deel te nemen aan schoolzaken. Zelfbestuur van de school, excursies naar bedrijven, waren al snel een vanzelfsprekendheid op zijn school. Een bijzondere opvatting had hij ook over de naam van de school. Hij zocht een nieuwe naam voor het “Luisenstädtische Gymnasium”, waarmee leerlingen zich makkelijker konden identificeren. Zo kreeg de school de naam: Heinrich-Schliemann-Gymnasium met instemming van de gemeente. Hildebrandt bracht in zijn toespraak hulde aan het leven en werk van Schliemann en verwees naar de doelstellingen van het onderwijs. Hildebrandt zal zich waarschijnlijk honderd keer in zijn graf omdraaien bij de naam Harens Lyceum.
Hildebrandt was ook politiek actief en werd in 1924 verkozen tot gemeenteraadslid van de Duitse Democratische Partij (DDP).

De vrijdenkende Hildebrandt en zijn vrouw Elisabeth verlieten Berlijn in 1939 om aan de aandacht van naziregime te ontkomen. Als gepensioneerden woonden ze in Ramsau in Beieren. Beiden werden als “„versteckte Gegner des nationalen Staates“ in 1943 gearresteerd. Elisabeth Hildebrandt stierf in concentratiekamp Ravensbrück, Paul Hildebrandt overleefde Buchenwald. Na de bevrijding keerde hij terug naar Berlijn en werd weer lid van het schoolbestuur en schreef voor diverse onderwijsbladen. “Ohm Paul”, zoals hij werd genoemd, overleed op 78-jarige leeftijd in 1948. Meer foto’s van Berlijn

Posted in Duitsland | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor OHM PAUL

GEINSPIREERD DOOR COLLEGA’S

2017-10-06 14.53.02Centrale ontmoetingsplek van het Lerarencongres is het Lerarencafé. Omdat een tap ontbreekt is de naam koffiecorner meer van toepassing. Met mijn laptop neem ik plaats aan de grote tafel, waar ook Jack Tempel zit. Jack is leraar en ambassadeur in Noord-Holland. Hij is erg te spreken over de workshops en de organisatie van dit vijfde congres. Naast netwerken, waar hij alle tijd voor neemt, volgde hij ook twee inspirerende workshops en staat op het punt om alweer naar een derde te gaan.

“De eerste sessie Visible Thinking met digitale activerende werkvormen die ik volgde was interactief”, aldus Jack. Enthousiast vertelt Jack dat deze sessie met 30 personen helemaal vol zat. Geschiedenisleraar Jan Wolter Smit had deelnemers gevraagd hun eigen device mee te nemen. Met behulp van het programma LessonUp (https://lessonup.io/nl/ ) konden de deelnemers aan de slag gaan, ongeacht of dat een smartphone, tablet of laptop was. Met LessonUp maak je gevarieerde interactieve lessen met video, afbeeldingen, interactieve vragen en quizzen. Zo betrek je leerlingen, ieder op eigen device en differentieer je naar persoonlijke behoeften. Het gezelschap in de zaal was zeer gemêleerd, niet zo verwonderlijk volgens Jack, want LessonUp wordt gebruikt in zowel basisscholen, voortgezet onderwijs, beroepsopleidingen als hoger onderwijs. “Reken maar dat ik dit in de les ga gebruiken, ik neem iets waardevols mee naar mijn school”.

Lees meer….

Posted in Onderwijs | Tagged | Reacties uitgeschakeld voor GEINSPIREERD DOOR COLLEGA’S