Traan voor dementie

Mijn moeder werd boos, heel boos,
op vier vrouwen en drie mannen.
Acht in totaal gaan over haar toekomst,
die de hare niet meer is.

Ze was verdrietig en bang,
het laatste restje huis en haard verdwijnt.
Toch leeft zij nog bij ons,
zonder echt verweer, deed ze zot.

De rechter besloot,
met nog minder in haar koffer verdwijnt ze
straks zal ze nog een keer verhuizen.

Een traan,
aan de binnenkant van mijn ogen!

This entry was posted in Verhalen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.