CIRQUE DU SOLEIL onder twee snelwegen

imageToronto is geslaagd, Montréal is business, maar in Québec draait het om cultuur, aldus de employee van hotel Classique in Quebec. Hij ging er clichématig of chauvinistisch halve maar vanuit, dat Toronto niets anders te doen heeft dan succesvol te zijn. Een vreemde gedachte want na New York is Toronto namelijk de tweede stad ter wereld als het om nieuwe musicals, voorstellingen en optredens gaat.
We gaan in elk geval vol verwachting naar dit andere culturele hoogtepunt van Noord-Amerika. Helaas merken we er behoudens de vele kerken en beelden van bisschoppen niet veel van.
Toch nemen we een van de twee tips graag ter harte door naar Cirque du Soleil te gaan. Staanplaatsen zijn gratis zo werd ons gemeld. We nemen dit graag aan en beginnen na het avondeten onze zoektocht naar de voorstelling.

We komen uit op een zeer desolate plek onder twee viaducten. Er staan al heel veel mensen te wachten. Als we binnen de omheining zijn is het schemerig en begint de show.
Eerst komt er een verlicht computer lachebekje op J. De lolbroek brabbelt wat in het Anglo-onverstaanbaar Frans. Daarna wordt het megabeeldscherm actief. Achter het scherm zie je in elk van de negen hokken iemand een dans uitvoeren. Het podium is ver van ons verwijderd, maar toch is alles te volgen. Er is overigens erg veel te zien tijdens de voorstelling. Niet alleen een paar dansers, maar ook jongleurs en muzikanten bevolken constant het toneel.

imageHet publiek komt nog steeds binnen op deze onleefbare plaats onder een kruising van de oprit naar de Autoroute 440. De trapezes en verlichtingsapparatuur hangt aan dit viaduct inclusief het bedieningsmannetje, daarboven zie je af en toe een vrachtauto of hulpdienst met knipperlicht rijden.
Het terrein waarop het spektakel plaatsvindt is behoorlijk groot, toch staat het uiteindelijk nagenoeg stampvol. Ik schat dat er minstens 5000 bezoekers zijn. Wij opteren voor een zitplaats, dat kost dan wel 18 dollar, maar staan in de massa is geen prettig vooruitzicht. De plek naast mij wordt uiteindelijk ingenomen door een 10-jarige overactieve ADHD-er.

Na de dans in de hokken krijgen we in roze gestoken trapezewerksters voorgeschoteld, die heen en weer schommelen tot nagenoeg de onderkant van de snelweg. Zonder vangnet halen ze meerdere halsbrekende toeren uit. We gaan na dit spektakel naar de volgende act zonder dat je dat direct in de gaten hebt. Live muziek en dansende artiesten in bijzondere kledij zorgen er voor.
Hoewel het erg donker is en de sfeer opgetogen zijn de paaldansers uit de volgende act vooral acrobaten. Ze klimmen met groot gemak de paal op en laten zich op diverse manieren naar beneden glijden. Hoe je een koprol aan een paal maakt weet ik niet, maar we krijgen het te zien.
Ook de act met de hoogvlieger is erg opwindend. Ik neem aan dat de act uitgevoerd wordt door twee mannen, op de afstand waarop wij zitten is dat weer niet te zien. Ze worden opgetrokken tot onder het viaduct. Af en toe houden ze elkaar vast en zweven tot boven het publiek. Ook een paar vogelachtigen vliegen boven het podium.

Eerder zagen we al dat er fietsers aan het oefenen waren, nu zagen we ze ook over het podium heen en weer gaan en diverse toeren uithalen. Aan de zijkant een dolgedraaide gitarist die met gitaar al doorspelende een trampoline act uitvoert. Het lijkt overigens vaak op een computergame achtig iets. We zien blokkige anonieme figuren, artiesten die rennen alsof ze een adventure game doen.
De muziek is een prachtig verbindend element. Na ruim een uur is het afgelopen en gaan we tijdens de finale richting auto. Het was weer een Cirque de Soleil waardige voorstelling.
Inmiddels is het koud en tochtig geworden
.

Québec, woensdag 15 augustus 2012

This entry was posted in Canada and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.