BADWEG TERSCHELLING Oostereind, Egypte en Heartbreak

P1000144Het laatste dorp aan de Hoofdweg is Oosterend, op Terschelling wordt Oosterend mede door de afgelegen ligging, Egypte genoemd. Ook hier een Badweg die de strandtent “Heartbreak Hotel” met het dorp verbindt. Op 1 januari 2005 had het dorp 121 inwoners (Bron: Gemeentegids Terschelling, 2005 – 2006). In Oosterend zijn de toenmalige opnames gemaakt voor de bekende tv-serie “Sil de Strandjutter” omdat hier enkele zeer fraaie voorbeelden van de typische Terschellinger boerderijen nog in oude staat zijn te aanschouwen. Verder staat in Oosterend nog een kleine melkfabriek en melkerij van Friese melkschapen. In totaal zijn in dit agrarische dorp nog 6 veehouders actief.

P1000146De Badweg begint hier op de Treesprong, een naam die op een boerderij op dit kruispunt van wegen staat. Het is een rommelig kruispunt, veel borden met zeer onbegrijpelijke teksten. Al snel denk je dat er een Chinees in de buurt moet zijn getuige de met Chinese karakters geschreven naam “Keizersplein” op een bordje aan de oostzijde van de driesprong. De driesprong lijkt ook meer op een plein dan een kruising van wegen. Toeristen kijken ons aan vanaf het terras van restaurant de Heeren. Het geheel ziet er daar ook gezellig uit, wellicht een plek om eens te gaan eten. Het is hier niet druk, wel komen er af en toe motoren langs met Easyriders die naar het Heartbreak strandpaviljoen gaan. Met de bocht meegaand staat in de bocht van de weg een boerderij die geheel voor toeristische doeleinden is ingericht. We zijn dan bij boerderij Finestere. De prijzen van een appartement zijn afhankelijk van het seizoen 550-800 euro per week. Tegenover dit appartementencomplex sproeit iemand de tuin. Wij raken in gesprek over de Hostas in de tuin. De vrouw in kwestie ergerde zich aan de merkwaardige bewegwijzering op het eiland. De Badwegen zijn een aantal jaren geleden van naam veranderd en dientengevolge geeft haar huisnummer 53 aan, terwijl ze op nummer 4 woont.

P1000143Verder op komen we op een kruispunt met de Duinweg, een groot anker ligt hier. Op heel Terschelling tref je sowieso veel ankers aan. Rondom het eiland is het immers vergeven van de wrakken. Deze hier zijn forse exemplaren. Direct achter het anker ligt de weg naar het strand. Aan de rechterkant begint de Boschplaat. De kalkarme stuifduinen kleuren bijna geel onder de dreigende donkere wolken. Elk moment kan het gaan regenen, of maakt Terschelling misschien waar wat in de folders staat, twee keer zoveel zon als elders in Nederland.

P1000152Herten en reeën komen niet of nauwelijks voor op de Waddeneilanden. Zelfs een relatief groot eiland als Terschelling kan de beesten niet aan. In 2008 haalden kroegvrienden “voor de grap” herten naar Terschelling. Dat kwam ze op een hoge boete te staan. De twee mannen die de tien herten hadden uitgezet moesten een boete van 46.600 euro betalen. Volgens de Raad van State overtraden ze met het invoeren de Flora- en Faunawet. Ondanks protesten van o.a. de dierenpartij werd slechts één hert gevangen en de rest afgeschoten om een hertenkolonie op het eiland te voorkomen. De mannen moesten de boete betalen aan het ministerie van Landbouw ter vergoeding van de kosten die werden gemaakt voor jagers en dierenartsen. Dit bord lijkt wel een laatste restant van de grap.

P1000162Verderop staat een monument, ode aan iemand die nooit bestaan heeft, Sil de strandjutter. Sil staat symbool voor alle Terschellingers. Of daarmee bedoeld wordt dat iedereen op het eiland een Jutter is weet ik niet, al heeft het daar wel alle schijn van.
Volgens de Vlaamse acteur Jan Decleir was Terschelling het beste hem ooit is overkomen. Wat begon als een acteursschnabbel in november 1976 zou volgens hem zeer ingrijpend zijn leven veranderen. Decleir bracht destijds de hoofdfiguur uit de roman Sil de strandjutter van Cor Bruyn tot leven in de gelijknamige tv-serie van de NCRV. De echte Sil Droeviger uit het boek heeft nooit bestaan, maar Bruyn gaf hem vorm na in de jaren twintig als badgast het eiland te hebben bezocht. Op zijn vakantieadres in de boerderij van Loppe Geert in Hoorn kwam de schrijver in het kleine boerenkamertje van Geertje steeds meer te weten over het eenvoudige leven op het eiland. Het boek verscheen in 1940 en haalde een oplage van 500.000 exemplaren. De televisie bracht Terschelling acht weken lang in vijf miljoen huiskamers. Decleir was in de serie als de norse, vrijgevochten boer en jutter. Het monument bestaat uit drie stenen die een gestrand zeilschip, een woest landschap en een jutter te paard tonen. De molenstenen zijn onlangs door eilanders opgedoken uit een scheepswrak. Het monument bestaat uit drie stukken met afbeeldingen uit het boek. Bij het monument staat een bordje met daarop de tekst: ,,Om de eilanders te herinneren waar ze vandaan komen. En om de argeloze wandelaar te waarschuwen dat dit paradijselijk eiland geboetseerd is uit woede, intelligentie, strijd, verzet, heroïek, uitzinnige vreugde, adembenemende liefde en bodemloos verdriet. Omdat dit fictief personage de ziel portretteert van de bewoners van Terschelling, de oude zowel als de jonge.”

P1000168P1000182De weg loopt vervolgens strak door het landschap. Aan het einde een groot parkeerterrein voor fietsen en auto’s. We moeten een hoge duin over om aan de andere kant het strandpaviljoen Heartbreak Hotel te bezoeken.
P1000185Het is geheel ingericht in de stijl van de jaren 50 en 60 en opgezet om het hele seizoen te genieten van zon, zee, strand, Elvis èn Rock & Roll muziek. Het strandpaviljoen is meer een exotische gekkigheid dan inhoudelijk serieus. Als je in de strandtent kijkt zie je overal radio’s, tv’s en Elvissen opduiken. De kleur is overwegend zuurstokroze. Plastic overheerst. Wie denkt dat dit een zorgvuldig ingerichte ruimte is vergist zich. Na het seizoen moet de eigenaar alles weer afbreken. De lunch en dinerkaart zijn samengesteld met Amerikaanse en Terschellinger ingrediënten. Zoals de homemade Burning Love Burger XL, de tosti Heartbreak Hotel met Terschellinger kruidenkaas en de voor de deur gevangen zeebaars.

Heartbreak Hotel: It’s down at the end of lonely street……

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626954264678″]

This entry was posted in Wadden and tagged , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.