Midden op het duinmassief van Terschelling liggen drie dorpen (West-Terschelling, Midsland en Hoorn) en een aantal gehuchten. Vreemd genoeg spreekt men hier geen Fries maar een Fries dialect het Aasters. Het dorp Hoorn had volgens de Gemeentegids Terschelling in 2005 463 inwoners.
Op het kruispunt van de Hoofdweg en de Badweg begint onze route naar het strand. Als je Hoorn inrijdt vallen grote nette woningen op die vroeger geen boerderij waren maar daar door oud commandeurs of handelslieden zijn neergezet. Hoorn is een groot dorp met een oude in de 12e eeuw gebouwde St. Jans kerk. De koster die we er spreken beaamt dat het een Hervormde kerk is, maar uit zijn stem haal ik een spijtig “ooit was het katholiek”. Vlak bij de kerk voert de Badweg naar strand en strandpaviljoen “Kaap Hoorn”.
Boven het hoekhuis, op de dakrand staat een oud bordje met “Badweg”. Het gemeentebestuur van dit ruim 4000 inwoners tellende eiland heeft in haar wijsheid besloten de straatnamen aan te passen. Voor de inwoners geen makkelijke situatie. Alle badwegen zijn hernoemd en dragen nu als bijschrift het dorp waar ze liggen, hier dus Badweg Hoorn. Veel Badwegen hebben zelfs helemaal geen naambordje.
In Hoorn kun je een huifkartocht maken naar het strand. Of dit zo prettig is valt nog maar te bezien. De huifkar die ik het centrum zie passeren is vooral gevuld met somber kijkende dames van hogere leeftijd en kinderen. Als ware het een begrafenisstoet kruisen drie van die wagens met prachtige glimmende paarden de weg. Fietsenverhuur en huifkartochten, je ziet het op veel plekken aangekondigd. Waarschijnlijk is de huifkarbranche een tweede essentiële levensvoorziening van dit eiland.
Direct aan de weg ligt een grote boerderij met stal. Een grote zijingang geeft toegang tot die stal, het valt op dat ook elders veel van die toegangen grijs zijn geverfd. De boerderij is al lang niet meer als zodanig in functie, een glimp naar binnen laat zien dat de eigenaar de stal als opbergruimte gebruikt. Tegenover de uit gele stenen opgetrokken boerderij staat een zomerhuisje met bijzonder opschrift “Bonaire”. Geen idee wat de eigenaren er mee beogen, maar inderdaad Bonaire is een andere Nederlandse eilandgemeente.
Vijfhonderd meter verderop komen we bij de duinen en de toegang tot het Hoornse bos. Een lelijke friettent en parkeerterrein markeren dit punt. Wie naar het strandpaviljoen wil moet hier zijn auto parkeren en verder lopen. In de verte langs de Duinweg zien we een van de oudste gebouwen van het dorp, de strandvonderijschuur of Jutterschuur. Het gebouw uit 1798 is vrijwel nog steeds in oorspronkelijke staat. Vroeger werden hier de gejutte spullen opgeslagen, tegenwoordig is het een opslagplaats voor diverse verenigingen op Oost-Terschelling. De schuur heeft naast veel gevonden materiaal (hoewel het meeste er niet heengebracht werd) ook veel lijken, tijdelijk, geborgen. De ramp met de Wilhelmsburg aan het einde van de 19e eeuw telde zelfs ruim 250 doden, die alvorens te werden begraven onder het kerkpad hier tijdelijk werden geborgen. Wrang genoeg kreeg alleen de kapitein van het schip een echt graf, de man was volgens het monsterboekje Christelijk.
Het Hoornse Bos strekt zich uit van Hoorn tot aan de zeereep aan het Noordzeestrand. In 1922 begon de aanplant. Nadat men in de bossen ten westen van het eiland had geleerd dat pure naaldbossen niet goed zijn werd in navolging van het Formerumer Bos, een naaldbos deels gemengd bos aangelegd. Er is geen Terschellinger bos wat zo dicht achter zeereep ligt. De gevolgen zijn dan ook zichtbaar. De invloed van de zeewind op het bos is groot. Ondanks de brede loofhoutsingel van onder andere els, berk en eik heeft het bos het zwaar te verduren.
De houtsingel geeft een heel mooi beeld van de moeilijke omstandigheden: de eerste rij boompjes zijn laag en armetierig, de tweede heeft al iets beschutting en zien er iets beter uit enzovoort. Er is sprake van een oplopend kronendak.
De vegetatie en het vogelbestand komen overeen met die van een ander Terschellinger bos, het Formerumer Bos. Hier en daar zijn nog resten van de vroegere duinvegetatie te vinden als struikhei en kraaihei op droge plekken en dophei op vochtiger plekken. In 1922 is begonnen met de aanplant van een meer gemengd naaldhout/loofhout bos, waarbij uitgebreid gebruik werd gemaakt van de Terschellinger boomplantmethode met turf. Naast de Oostenrijkse en Corsicaanse den verscheen er in eerste instantie veel zomereik. De boomsoorten in het bos zijn overigens berk, beuk, witte abeel en op de duintoppen zee-den met zijn diepgegroefde schors, lange naalden en grote kegels.
Het fietspad gaat eerst de Koegelwieck duin op. Daar boven aan ligt de volkshogeschool (Folkshegeskoalle Schylgeralân), nu is dat een conferentieoord met cursussen. Bijzonder aan die hogeschool is de fundering. Die is gebouwd op een Duitse bunker die hier in 1941 kwam en dienst deed als onderkomen voor ca. 30 man. Het pad naar de zee daalt en stijgt, de toppen van de vroegere duintjes zijn nog goed te herkennen.
Onderweg zien we zelfs een klein wit-bont konijntje die zich bij onze komst snel in de bosjes verstopt. De overdaad aan konijnen uit de 70er en 80er jaren van de vorige eeuw is door de afschuwelijke konijnenziekte Myxomatose sterk afgenomen. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw werd het virus met opzet geïntroduceerd in Australië, waar de eveneens kunstmatig ingevoerde Europese wilde konijnen een echte plaag vormden. Het virus heeft zich van daaruit naar Europa verspreid. In enkele jaren waren het hele Europese continent en Groot-Brittannië besmet en werd de wilde konijnenpopulatie gedecimeerd.
In het Hoornse bos komen we op een gegeven moment langs decorbouwers voor Oerol. Het eiland word gereed gemaakt voor dit festival dat volgende week begint. De weg naar 
het strand is prachtig, de boomtoppen omsluiten het in zijn geheel.
Uiteindelijk bereiken we strandpaviljoen Kaap Hoorn. Het gele gebouw ligt tegen de hoge duinen aan. Daar het regent is het buitenterras overkapt. Over deze plek valt weinig meer te zeggen dan dat het er erg druk is. Badgasten en fietsers zijn het enige volk die deze autoloze plek bezoeken.
[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626829888707″]