Hardlopen in een vreemde stad zonder de zekerheid van een parcours is lastig. Riskanter wordt het als het gaat schemeren. Neem daar nog eens bij dat men in Canada en de Verenigde Staten het begrip trottoir niet kent en je ziet welke problemen je moet trotseren voor een trainingsloopje. Het ruim 5000 inwoners tellende stadje Gananoque ligt zo dicht van de grens van de grote zuiderbuur dat zelfs mijn telefoon aangeeft dat ik nu maar eens gebruik moet maken van een USA provider. Gananoque ademt dus een all American stijl uit. Daarbij komt nog dat het toeristenstadje graag gebruik maakt van de vele toeristen die willen genieten van het vele (onzichtbare) water. Niet voor niets tref ik tijdens mijn loop diverse, vaak leegstaande, motels aan.
De naam Gananoque komt uit het Iroqois en betekent stad aan twee rivieren. In dit geval de St. Lawrence rivier en de Gananoque rivier. Het stadje kent een beetje eigen geschiedenis. Kolonel Joel Stone, een soldaat die de Engelsen tijdens de Amerikaanse revolutie bleef steunen stichtte hier in 1789 een nederzetting. Tijdens de Oorlog van 1812 werd deze post veroverd door de Amerikanen die het fort en de schaarse aanwezige voorraden in de fik staken. Over het geheel wordt er nogal heroïsch overgedaan, op internet vond ik de ware en vele leukere toedracht. (zie verderop)
Ik start bij ons treurige motel op Country Road 2. Een lange rechte weg richting zuidwesten. Door me eerst op Google Maps te oriënteren weet ik dat ik nergens mag afslaan. De reden daarvoor is simpel, alle wegen komen op de Country weg 2 uit, de rest loopt dood. Er zit dan ook niets anders op dan een heen en weertje. Een half uur heen en een half uur terug. Voor het maken van foto’s reken ik 5 minuten. Inderdaad kom ik na 1 uur en 5 minuten weer in de nog naar sigaretten ruikende motelkamer aan.
Het eerste dat opvalt is het bordje dat aangeeft dat je in de bebouwde kom bent. Dat merk je verder nergens aan. De bedrijven staan nog steeds breed verspreid naast elkaar. Onder het plaatsnaambordje staan allemaal andere borden. 
Voor wie het wil weten is het een duidelijke verwijzing naar clubs waar men hier lid van is, in Gananoque is men lid van o.a. Lions, maar ook van de ridders van Columbus. De toegang naar het dorp is een lange weg met links en rechts veel bedrijven die elk een behoorlijke oppervlakte innemen. De enige die het krap heeft is de tweede handsautoverkoper. Ik twijfel even aan de te koop staande Hummer (helaas geen prijs). De prijzen liggen voor de grote auto’s t.o.v. wat wij gewend zijn erg gunstig.
Verderop komt enig teken van bewoning. De vaak houten panden, afgewisseld met lelijke Engelse bouwstijl, doet gezellig aan. Door Gananoque loopt een brede weg, waardoor enige samenhang in deze kern ontbreekt. Ik passeer een soort centrum met een gemeentehuis. Daarvoor een groot bord met de volgende tekst: “On September 21, 1812, during the War of 1812, a United States force of some 200 regulars and militia under Captain Benjamin Forsyth attacked Gananoque, Ontario. The village was an important forwarding point for supplies moving up the St. Lawrence River from Montreal to Kingston and was garrisoned by a detachment of the 2nd Leeds Militia under Colonel Joel Stone. After a spirited resistance, Colonel Stone withdrew his force comprising two subalterns and about forty soldiers, and the Americans seized the stores and burned the government depot. As a result of this raid, a blockhouse was begun in Gananoque the following month and completed in 1813.”
De waarheid is in een oorlog altijd de verliezer, zo ook hier. Historici hebben uitgevonden dat er nauwelijks 100 soldaten de aanval opende op slechts 60 verdedigers. Kolonel Stone was afwezig gedurende de aanval. In het depot vonden de Amerikanen een paar balen hooi, een paar dekens en een halve geslachte os.
Na een ruime bocht met een park en een verlaten stoomtrein passeer ik de Gananoque rivier. Op de brug hangen mandjes met daarin naast de Canadese ook de Engelse vlag. Aan de andere kant van de brug begint een woonwijk. Langs de Country Rd 2 zie ik prachtige oude houten huizen. Sommigen staan op instorten. Sommigen net nieuw. Een kleine buurtwinkel weet hier het hoofd boven water te houden. Van een particulier een sneeuwschuiver kopen zou bij ons niet snel gebeuren. Er staat er echter wel een te koop langs de weg. 
Het trottoir verdwijnt uiteindelijk bij de Colonial resort. Een soortvakantiecomplex waar ik een rondje loop. Naast dit resort staat een groot bord, Wandel- en Computerclub, kijk dat is nog eens wat.
Er is geen trottoir meer dus zet ik over de weg mijn tocht voort. Er is sprake van een flinke heuvel, bovenaan staat een boog die aangeeft in Gananoque te zijn. De boog heeft moeilijke tijden achter de rug, maar volgens een bijschrift heeft de Lionsclub haar van de ondergang gered. Hier ben ik tevens aan de uitgang van het plaatsje. Als ik me omdraai lees ik waarschuwingen voor hen die denken iets crimineels te gaan doen. In Gananoque is de burgerwacht actief.
De schemer treedt in als ik zomaar, nog voorbij de Golfclub me omdraai. Dezelfde weg terug lijkt niet aantrekkelijk, maar zo is het mogelijk alles nog eens nader te bekijken.
GANANOQUE, zondag 12 augustus 2012.