Route 26 Strabeek-Maastricht 10,4 km

http://vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/26-strabeek-maastricht.kml

imageNa ampel overleg, waarbij het gunstige weer werd meegenomen besloten we ook de etappe Strabeek-Maastricht te gaan lopen. De 11 km die de tocht lang is moest o.i. te overbruggen zijn. Helaas bleken we ons wat het weer betrof schromelijk te vergissen.

We vertrokken met alle zegen vanuit Strabeek, daarvoor hadden moeizaam op een stoepje gepauzeerd. De vertrekplaats ligt nabij een oproep tot bedevaart met aan de linkerkant een crucifix en aan de rechterkant een Mariakapel; kortom als reiziger mochten we rekenen op een gezegende tocht.
Direct na het verlaten van de smalle bebouwde kom zien we 8 zitbankje waar we in Strabeek zo node naar hadden lopen zoeken.
imageNa een bruggetje over het riviertje de Geul te zijn gepasseerd, gaat de weg behoorlijk stijgen. We komen op een heuvel, die de naam Berg draagt. Hoewel de klim ons behoorlijk tegen viel is het een mooi pad met bovenaan enige stukken zichtbaar kalk. Na dit gedeelte waarschuwt het Pieterpadboekje ons voor modderige wegen op regenachtige dagen. Dat het regenachtig ging worden bleek uit de druppels die nieuwe buien aankondigden. Ook het vocht van de vorige dagen was nog niet geheel verdwenen; kortom, hier liet het boekje zich duidelijk uit. Tineke op haar fiets houdt het droog, ik echter niet. Af en toe maak ik een misstap en beland ik midden in de modder. Het kan echter nog erger, want net nadat we het plaatsje Terblijt hebben verlaten en in de omgeving van de Bemelerberg komen, liggen de holle wegen vol met water. Het pad voor de Bemelerberg is geheel veranderd in een riviertje en kent geen beloopbare zijkanten, waardoor ik sopnatte voeten haal. Dachten we toen nog dat deze restanten regen het grootste probleem zouden zijn, nog maar amper de Bemelerberg te zijn gepasseerd, bleek onze vergissing. Nadat ik mijn schoenen had uitgedaan om mijn sokken uit te wringen begon een regenbui op ons neer te komen, waardoor poncho en regenjas nauwelijks nog functioneerden. Ik ga zowaar met een paraplu op hardlopen. Het open veld dat nog kilometers lang voor ons ligt biedt geen enkele mogelijkheid om te schuilen. Uiteindelijk weten we bij een viaduct aan de rand van Maastricht aan te komen. Tineke blijft hier staan, ik ga verder. Dat laatste had ik beter niet kunnen doen, want de ongekende tropische regenval die ik daarna over me heen kreeg was gigantisch en zorgde ervoor dat ook het laatste draadje op mijn lichaam nat werd. Pas de laatste kilometer voor het station wordt het droog. De laatste helft van deze route heeft door de grijs-grauwe regenval nauwelijks iets meegegeven over het Limburgse land.

Route 26 Strabeek-Maastricht 10,4 km
15 augustus 2006 1 uur 58 min 6,5 km/u

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626419209566″]

This entry was posted in Pieterpad and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.