http://vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/19-gennep-vierlingsbeek.kml
Als je het Pieterpad geheel wilt uitlopen, dan wordt je steeds vaker geconfronteerd met de lange afstand die je moet afleggen om weer op het vorige eindpunt te beginnen.
Daar ik een volledig beeld van het Pieterpad wil hebben, heb ik mij voorgenomen de 27 routes achterelkaar te lopen. Dit heb ik ook gedaan opdat ik zo een goed beeld kan krijgen van Nederland.
Het valt in ieder geval op dat ons land op zijn Pieterpads erg mooi en zeer afwisselend is. Wie de snelwegen verlaat en de fiets- en wandelpaden opgaat, komt in een heel bijzonder stuk Nederland terecht. Al heb ik niet het idee dat we dan in zoiets als de natuur terecht komen. Eerder vind ik Nederland een soort tuin, alles is aangelegd en ieder boompje is gepland. Zelfs ruimten die hoegenaamd niet zijn ingericht worden angstvallig geconserveerd en daarvoor is weer heel wat mensenarbeid nodig.
In Nederland plaatsen we steeds meer ornamenten in de tuin waardoor het er steeds voller lijkt. Bij ieder paadje staat een bordje met een beschrijving van wat je al wel niet kunt zien.
Dat lijkt leuk maar in heel veel gevallen zijn die bordjes ook weer landschapvervuilend.
De camper reden we eerst naar het plaatsje Afferden alwaar we de auto parkeerden bij hotel ’s-Heerenwaard. Ik zou van Gennep naar Afferden lopen en samen gingen we dan door naar het Brabantse Vierlingsbeek. De streekbus bracht mij eerst naar het centrum van Gennep alwaar ik een buidelzakje voor telefoon en camera kocht. Na de route te zijn gestart bleek de zeer beperkte schoonheid van Gennep. Het oude centrum was weliswaar na de oorlogshandelingen in september 1944 geheel vernield en voor een klein deel in oude stijl gerestaureerd. De buitenwijken zijn echter aartslelijk, je treft dat overal in Nederland aan. Het meest storend daarbij zijn de monotone ontwerpen uit lichtgekleurd steen opgetrokken. Architecten die dat soort huizen hebben neergeplukt zijn hun kinderjaren met lego-stenen nooit te boven gekomen. Het viel overigens niet mee Gennep snel uit te komen zonder Pieterpad-boekje. Via telefonisch contact met Tineke kreeg ik de juiste instructies en kwam ik uiteindelijk in het bos Hereland terecht.
Dat bos is niet meer dan een beboomd hoekje in de achtertuin van Gennep.
Na onder een tunnel door te zijn gegaan kwam ik door een gebiedje dat de Groen Streep wordt genoemd en waar ik via een hekje in een hoeveelheid stront en vliegen terecht kwam waaruit ik onmiddellijk begreep dat dit natuurreservaat Het Quin is. In Het Quin klom ik een ca. 25 m hoge bult op waarna er een betoverend uitzicht te zien was. Staatsbosbeheer doet er naar alle waarschijnlijk alles aan om dit zgn. Oerlandschap in stand te houden. De regenwatervennen en de heidegrond kunnen alleen door menselijk ingrijpen zo mooi bekeken worden. Na nog wat slingerend wat door het landschap te zijn gelopen, sta ik opeens aan de rand van Afferden. Daar bel ik Tineke om haar op de hoogte te stellen van mijn komst. Ondanks de hitte had ik maar een halve liter water kunnen drinken waardoor het erg prettig was dat ze mij met een fles water tegemoet liep. Daar de pondveer over de maas slechts tot half 10 open is, leek het ons verstandig de camper aan de overkant te parkeren. Helaas was het ontbreken van een parkeermogelijkheid de reden om Tineke wat verder op te laten rijden en mij er achteraan te laten lopen. Aan de bosrand van de Vertuumse bergen konden we met instemming van de boer onze kampeerwagen parkeren. De fiets ging er af en samen reden we verder naar Vierlingsbeek.
Hoe het mogelijk is dat Nederland in het bezit is gekomen van de provincie Limburg is mij niet geheel duidelijk. Dit langgerekte wormvormig aanhangsel werd tijdens het congres in Wenen ergens in het begin van de 19e eeuw aan ons toebedeeld. Tussen Gennep en Roermond ligt de oostgrens telkens 5 km van de Maas. Men had bedacht dat dit een mooie afstand was omdat toentertijd de kanonnen slechts 5 km konden overbruggen. De westkant van de Maas is veelal België of Noord-Brabant. Er 
staan aan deze kant weinig boerderijen. Ter wille van de nostalgische grote stad gevoelens worden oude perceelscheidingen in de vorm van heggen hersteld ten koste van het eenvoudiger te onderhouden prikkeldraad.. De Nederlandse tuin moet een zo oorspronkelijk mogelijk en speels uiterlijk hebben. De laatste 5 km gaan we gezamenlijk door de Vertuumse bergen, nou ja bergen, het is gewoon een bos en komen we vlak langs de Groeningse bergen (een ander bos) De verhogingen die zeer ten onrecht voor bergen worden aangezien zijn zgn. Maasduinen, opgewaaid rivierzand. Hoewel Vierlingsbeek er niet inspirerend uitziet heeft de plaatselijke Plus supermarkt nog wel een flesje Pepsi Max in de aanbieding. Ik les mijn dorst en na een patatje lopen we terug naar onze camper in de Vertuumse Bergen.
Route 19 Gennep-Vierlingsbeek 17,4 km
21 juli 2006 2 uur 43 min 8,9 km/u
[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626419863682″]