Route 9 Hardenberg-Ommen 22 km

http://vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/09-hardenberg-ommen.kml

imageHet is soms erg lastig om een goede planning ook goed uit te voeren, vooral als de absolute chaos al dan niet spontaan ontstaat. De route van Hardenberg naar Ommen zou er een van chaos en orde worden. De chaos bij het vertrek, de ordelijkheid tijdens de loop.
Op deze 9e april werd de grootste marathon van Nederland gelopen. Uiteraard wilden we daar op tv naar kijken, als er om 11.00 uur wordt gestart dan zou de finish om ongeveer 13.06 uur plaatsvinden. De trein van Ommen naar Hardenberg vertrekt echter om 14.20 en verder ieder uur, dus haast was geboden.
De finish van deze marathon was om 13.06.38, de Keniaan Sammi Korir won, nadat hij binnen kwam spoedden wij ons naar het zuiden.
De rit verliep heel voorspoedig zodat we ruim vijf minuten voor vertrek van de trein aankwamen.
Aad zou de fiets uit de auto halen en Tineke kaartjes kopen. Haastig racete Aad naar het perron waar Tineke nog bezig was. Prutsend en frummelend kreeg hij de fiets in de trein en wachtte op Tineke. Die zat echter te klooien met onwillige girobetaalpasjes. Het fluitsignaal klonk en wie stond er toen op het perron toen de trein vertrok? Tineke met de kaartjes. Aad zonder kaartjes en geld in de trein. Aad was ervan overtuigd dat hij bij het volgende station uit moest stappen, lette niet goed op want net toen zijn trein weer vertrok stond hij in het gehucht Mariënberg. Heel knap dat we zo snel allebei op de verkeerde plek stonden. Aad begon zijn 9 km lange tocht richting Hardenberg en daar wachtte hij bij de oude brug over de Vecht op Tineke, die inderdaad met een trein van een uur later aan kwam gereden.
Vanuit Hardenberg loop je een lang stuk door de bebouwde kom. Niet echt een mooi stukje Twente, het had ook net zo goed een saaie buitenwijk van Groningen kunnen wezen. Na ca. 3 km wordt de weg vervolgd langs natuurreservaten en aan de westkant van de Vecht.image
Opvallend element onderweg was daar een soort oer koe, de Schotse Hooglander, die m.i. helemaal niet thuishoort in dit gebied.
Na 6 km komt men het buurtschapje Rheeze binnen, een schitterende brink en prachtige boerderijen met merkwaardig vlechtwerk aan de zijkanten gaven dit dorp het beeld alsof de tijd hier had stilgestaan.
Toch klopte er iets niet. Ik miste strontlucht, loslopende kippen, koeien en kwaadaardige honden. In Salland leven geen boeren meer. Ieder Sallands pandje is door een kapitaalkrachtige grootstedeling in beslag genomen en gecultiveerd alsof het als decor moet dienen voor een reclamefilmpje. Is het vreemd dat je deze nieuwe mooiigheid na een tijdje helemaal niet mooi gaat vinden?
Door de boswachterijen van Hardenberg en Ommen gelopen realiseer je je nauwelijks dat dit vroegere hoogveen met veel pijn en moeite tot bos werd omgetoverd. In de jaren 30 van de vorige eeuw heeft Staatsbosbeheer bij wijze van werkverschaffing deze bomen laten planten.
In de omgeving zijn de eerste flauwe verschijnselen van het Salien herkenbaar. Deze voorlaatste ijstijd reikte tot aan Nijmegen, en heeft in het landschap enige glooiing achtergelaten. Met Tineke op de fiets en een zandig bergpaadje in het vooruitzicht kan dat nog wel even een tegenvaller zijn. Niet voor niets moesten we dan ook in het Heetdellebos nabij Junne een korte pauze inlassen. Waarschijnlijk duurde deze pauze voor mij net iets te lang, want mijn kuiten werden stijf. Gelukkig liepen we in de buurt van de Junnerweg alwaar Tineke tenminste weer asfalt onder de wielen had. Zelf rende ik nog door het bos om de stuifzanden de “Sahara”te bekijken. Deze zgn. Sahara leek meer op een binnen strandje dan een woestijngebied.
Het was zeer zeker de moeite van het kijken waard.
imageDeze stuifzanden vond je vroeger overal op de hei, alwaar de schapen soms ietwat te actief de vegetatie wegvraten. Ook in Drenthe ben ik dit soort stuifzandgebieden tegengekomen.
Het laatste stuk viel fysiek niet in goede aarde dus besloten we i.p.v. kronkelend door een paar buurtschappen te gaan zoveel mogelijk langs de spoorbaan lopend onze auto weer op te zoeken. Na drie uur Pieterpadden kwamen we weer bij onze auto aan.

Route 9 Hardenberg-Ommen 22 km
9 april  2006        
3 uur 7,3  km/u

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626418571742″]

This entry was posted in Pieterpad and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.