Alleen al de entree met grote hal en vide zijn meer dan de moeite waard. Toch voel je je er wat verloren. Ons eerste doel, het planetarium viel zelfs tegen. We bekeken er een onheilsfilm met een happy end. Het ging over enorme catastrofen die het heelal te wachten staan, maar die uiteindelijk in tijd en ruimte nog erg ver van ons liggen. Na de film zwierven we nog door de zalen, hier kun je je uren vermaken is de conclusie. Nooit eerder zag ik zoveel artefacten uitgestald in van die ouderwetse museale vitrinekasten. Steentje naast steentje, insect naast insect en dat meer dan 30 miljoen stuks. Het onmogelijk ze allemaal tegelijkertijd zien, daarom is altijd wel een thema tentoonstelling.
Hier is lang voor verzameld, te beginnen met het rariteitenkabinet van keizer Frans I (1750). Franz was een luie keizer die het regeren aan Maria Theresia overliet. Zelf hield hij zich liever met kunst en vooral verzamelen bezig. Toen zijn collectie niet meer in de Hofburg paste werd het Natuurhistorisch Museum in 1871 door Franz Josef (in 1871) gebouwd.
De 39! zalen van het museum zijn rijkelijk geïllustreerd op de plafonds en langs de muren. Door de op een pakhuis lijkende opstelling kost het moeite dat allemaal goed te zien. Bijna rennend door de begane grond kom ik collecties tegen die bestaan uit mineralen, fossielen, natuurverschijnselen en prehistorische vondsten. De stenen hebben prachtige kleuren en zijn waarschijnlijk zonder uitzondering interessant objecten. Spectaculairder vind ik de fossielenzalen met hun reusachtige dinosauriërs. Het lijkt allemaal echter net niet echt. Zijn die poten van plastic of komen ze echt uit Wyoming?
Een verdieping hoger is het hele opgezette dierenrijk in evolutionaire volgorde te zien. Hoewel veel, heel veel dieren deze verdieping bevolken vind ik de uitstalkast met de prachtige pinguïns een topper al zien er wel een beetje sneu uit. Hun vacht lijkt meer op een oude jas die ze te ruim zit. Opgezet kan ik die dieren minder waarderen. Als overdaad niet schaadt is het trouwens hier, nieuwsgierig geworden door alles moet ik er zeker weer heen, maar dan minstens een hele dag.