Het LerarenOntwikkelFonds (LOF) heeft maar één eenvoudige lijkende opdracht. Dat is het ondersteunen van leraren die goede ideeën in de praktijk willen uitproberen en daarvoor tijd, geld en steun nodig hebben.
Om leraren te stimuleren en inspireren organiseert het LOF zogenaamde open LerarenLabs. Op woensdag 10 februari was ik in zo’n Lab om te kijken hoe het er aan toe ging en vooral of ik er als leraar ook iets aan had. Met nog 30 anderen uit het basis- en voortgezet onderwijs meldde ik me op een druilerige middag aan de De Ruijterkade, nabij het centraal station van Amsterdam. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, vaak ervaar ik bijeenkomsten met een open karakter ook als bijeenkomsten met een open einde. Als je wilt weten met welke gedachte ik er na ruim drie uur vandaan kwam zou ik zeggen, sla de rest maar over en lees de laatste regel.
De bijeenkomst aan het IJ begon met een korte speeddate. Misschien dat ik het trof, maar direct kwam ik met drie zeer boeiende collega’s in gesprek. Het begon met Marie-Thérèse van de Kamp die een idee heeft over Virtual Reality in de klas. Al kon ik haar in aanvang niet volgen, binnen de 10 minuten date had zij mij een fantastische tip van de hand gedaan. In ieder geval ben ik voornemens die binnenkort in mijn les uit te proberen. Onderwijs als moonshot (komt van Kennedy die in 1959 de opdracht gaf om binnen 10 jaar naar de maan te vliegen, hoe daar ging hij niet over), sprak haar het meest aan. Ook die neem ik mee naar huis. Ook de volgende collega stelde zich met een idee voor, zij zocht naar een manier om nieuwe jonge docenten voor het speciaal onderwijs beter te laten integreren. Zij coachte, maar was ontevreden over de uitkomst. Als laatste trof ik een collega uit Winschoten, wij hadden zoveel gelijke ideeën over het onderwijs op onze scholen dat we adressen uitwisselden en elkaar binnenkort bezoeken. De eerste winst die dit open lab mij opleverde is in elk geval binnen.
Vervolgens organiseerde Jeske Hamers een sessie met de term Open Space. Een werkvorm waarbij de deelnemers zelf de thema’s aandragen. De bedenkers van een thema zijn direct ook de eigenaar van het door hun voorgestelde thema. Niet zo vreemd, want zij zijn ook degene die met een vraag zitten, dus gaat het door hen aangedragen onderwerp ze ter harte. De bedenkers moeten heel erg goed zijn geweest, want nagenoeg niemand hield zich vervolgens aan de “wet van de twee voeten”. Die wet houdt zoiets in als dat je mag altijd weglopen als het onderwerp je niet meer aanspreekt.
Om een indruk van de aangedragen thema’s te krijgen een korte opsomming: Virtual Reality, Vakoverstijgend leren, Portfolio voor leerlingen, coaching, maatschappelijk verantwoordelijk leren, hoe weet je of een methode werkt, 21e century skills en hulp bij aanvragen LOF.
De komende twee uren werd er in allerlei ruimtes druk gesproken. Helaas kwam op het door mij aangedragen onderwerp niemand opdagen, wellicht was ik daarom de enige die de wet van de twee voeten gebruikte. Fanatiek sprak ik vervolgens over coaching en met Bert Groenewoud (organisator) over de open LerarenLabs.
Na afloop presenteerden drie Labs de opbrengsten van hun gesprekken. Daarbij viel op hoe enthousiast iedereen vertelde over wat er ter tafel was gekomen. Mij vielen in elk geval de opmerkingen over delen, bewustwording, en ik weet waar ik moet beginnen op.
Na drie uur was ik fris geïnspireerd en moe van het praten en luisteren. Bij de open LerarenLabs komen collega’s die plezier in hun vak hebben en daar graag van gedachten over wisselen. De grootste winst zat wellicht in de ideeënrijkdom. Wil je een LOF project indienen dan is het Lab een inspirerende en boeiende plek om de finesses te ontdekken. Ik kwam er in elk geval enthousiast vandaan.
Nog even een persoonlijke noot: was er dan helemaal niets negatiefs? Ja hoor, dat het regende en waaide toen ik weer naar het station liep!
Binnenkort zijn er weer een aantal Open LerarenLabs:
16 maart in Amersfoort en 18 mei in Meppel. Kijk hier voor meer informatie.