Ambassadeur tussen Nes, Ballum en Hollum
De boot vertrekt uit de stille haven op het moment dat de zon een eerste poging onderneemt om de wadden van hun witte rijplaag te ontdoen. Samen met collega ambassadeur Jan Graver vertrekken we uit Holwerd richting Ameland. Als ambassadeurs krijg je door deze mooie afvaart in het bijzondere waddengebied het gevoel een missie te volbrengen. Door het hoge water duurt de boottocht (helaas) amper drie kwartier. De bus van Arriva brengt ons snel naar het rustieke Hollum. We stappen aan de zuidkant van het dorp uit. De mooie wandeling door het van toerisme ontdane plaatsje is geen straf, maar wekt bij ons een prettig vakantiegevoel op. Het leven van een ambassadeur is zo slecht nog niet!
Hollum
Jan begint voor het eerst met schoolbezoeken, door zijn telefonische voorbereiding is hij wel degene die de leiding neemt en flink doorstappende de weg vindt naar Openbare basisschool de Schakel. Daar worden we door de directeur Olga Wouters met open armen ontvangen. Onder het genoegen van meerdere koppen koffie vertellen we ons verhaal over de rol van de Onderwijscoöperatie, de versterking van de positie van leerkrachten en de mogelijkheden die wij hebben om het onderwijs te versterken. Na een zeer prettige discussie nemen we afscheid en vervolgen we onze weg naar CBS Koningin Wilhelmina. Ook daar verwacht de directeur ons; we treffen het, want tijdens ons gesprek met het team wordt ook de verjaardag van een collega gevierd. Hoewel het lastig is om met volle mond te praten kost het geen moeite om op een prettige en constructieve wijze met iedereen in gesprek te gaan. Na afloop van dit gesprek en de daaruit voortgekomen discussie doet directeur van der Meer ons uitgeleide naar de stille klinkerweg die voor de school loopt; hij wijst ons waar verderop het wachthuisje van de bushalte staat. We moeten wachten op de bus naar Nes, het grootste dorp van Ameland. In het bushuisje dat ons enigszins tegen de snerpende kou beschermt komen we met andere wachtenden in gesprek over de zorgen van het Groninger land, herindeling en aardbevingen passeren de revue. De Waddeneilanden mogen dan wel grotendeels Fries zijn, ook Groningers weten massaal dit prachtige gebied te vinden.
Nes
De buschauffeur vraag ik ons te waarschuwen als we in de buurt van de Kardinaal de Jong school zijn, ons volgende bezoek. Hij zet ons in de bocht van de weg af nog ver weg van een officiële bushalte, op een eiland zonder noemenswaardig verkeer kan dat. Katholieke basisschool Kardinaal de Jong dankt zijn naam aan de katholieke aartsbisschop die zelfs een beeltenis heeft op de driesprong nabij de school. Het gebouw oogt nieuw, na een brand in 1998 werd het herbouwd. We worden door meester Joop (Joop Overmars) ontvangen. Met veel passie vertelt hij over zijn school en de rol die het onderwijs heeft. Professionalisering van zijn collega’s vindt hij echter geen zaak van de Onderwijscoöperatie, maar vooral een zaak van leraren zelf. Wij doen ons uiterste best om hem te overtuigen dat wij dat ook vinden en dat er vanuit de Onderwijscoöperatie allerlei handreikingen zijn om dat te bewerkstelligen. Daarbij doelen wij op diverse zaken die de Coöperatie daartoe inzet, zoals Leraar24, LerarenOntwikkelFonds, Peer Review, Lerarencongres en de dag van de leraar of de verkiezing van de leraar van het jaar. We komen weer tijd te kort bij dit anderhalf uur durende schoolbezoek. Het lijkt alsof Ameland te groot is om bij iedereen volledig te zijn.
Na afloop wandelen we over schelpenpaadjes, klinkers en een stukje duin richting de enige school voor Voortgezet onderwijs op het eiland. 
De Burgemeester Waldaschool is een school voor beroeps- en algemeen voortgezet onderwijs. Hier gaan we in gesprek met Marco Modderman, docent, ICT-coördinator en teamleider bovenbouw. Marco zoekt voor zijn school naar meerwaarde. We ontmoeten hem en een aantal van zijn collega’s in deze prachtige eilanderschool. Bijzonder te bedenken dat iedere bewoner van Ameland ooit leerling van deze school was, is of nog wordt, zo ook Marco. Alle leerlingen van de basisscholen op het eiland komen hier minstens drie leerjaar terecht alvorens ze hun laatste leerjaren aan de wal moeten afmaken.
Drie jaar geleden onderging de school een ingrijpende verbouwing. Dat werd toen zeer doordacht ter hand genomen, door de kleinschaligheid was het goed mogelijk mooie ruimtelijke combinaties te maken. Zi is de kantine keuken ook een leslokaal en zijn er diverse vleugels per leerkjaar ingericht. Marco raakt tijdens ons gesprek al snel overtuigd van de ruimte die de Onderwijscoöperatie aan leraren wil geven. In het LerarenOntwikkelFonds zien hij en een collega dan ook snel mogelijkheden om hun school en onderwijs nog beter te maken. Wel legt hij een belangrijk obstakel aan ons voor, de laatste boot naar het eiland vertrekt meestal als onderwijsbijeenkomsten elders in het land nog volop bezig zijn.
Ballum
Ons laatste bezoek is gepland in Ballum, daar zullen we deelnemen aan een teamvergadering van ’t Ienster. Het is woensdagmiddag en dus nemen we tijdens de teamvergadering de tijd voor onze toelichting en de discussie. Als we het onderwerp LerarenOntwikkelFonds aansnijden wordt er volop gedacht gegeven aan onderwerpen die in het team leven. Ballum ligt relatief ver van de andere plaatsen, dus speelt deze kleine school een belangrijke rol in het dorp. ’t Ienster telt slechts 23 leerlingen, het team is zeer actief om een volwaardig onderwijsprogramma aan te bieden. Om nog op tijd bij de boot van 16.30 uur te komen maken we ons los uit een boeiende discussie. Wachtende op de bus die ons naar de boot brengt staan we in een landschap dat nooit verveelt. Vlakke winterse weilanden met vogels en in de verte de dijk. Het is hier stil, heel stil en toch gebeurt er van alles om ons heen. De wadden…..wij zijn blij dit als ambassadeurs te hebben meegemaakt en wachten vol verwachting de vervolgafspraken af.
