ZORG EN KOM VOOR HEN OP
Mijn moeder woont in een verzorgingstehuis. Het gaat haar naar omstandigheden goed, ze heeft het denk ik in Winkheem ook wel getroffen. Toch zie ik daar ook dat het personeel er flink aan moet trekken en dat er erg veel vrijwilligers nodig zijn om alles in stand te houden.
Vorige week kreeg mijn moeder nog een brief met de mededeling dat er een jongere uit het werkleerbedrijf wel een kopje koffie met haar wilde drinken. Ze is van dat soort hulp niet heel erg gediend. Je bouwt met dit soort goedbedoelde tijdelijke initiatieven geen band op die je als onzekere en eenzame oudere wel nodig hebt. De jaren dat mijn moeder er woonde is het er in Winkheem niet beter op geworden. Je ziet in ieder geval dat de verzorgsters (waarover geen onvertogen woord) hun uiterste best doen.
Maar een likje verf, Wi-Fi en dagbesteding zitten er niet meer in.
Winkheem maakt onderdeel uit van de Hoven een grote zorginstelling hier in het Noorden. Ik heb de indruk dat het nog redelijk gaat, al wordt er wel gesproken over sluiten van de vestiging Winkheem. Mijn moeder zal en kan ik niet in huis hebben, ze is te ver heen. De jaren mantelzorg waren wat dat betref slopend. Hier laat de politiek, te veel gericht op jongeren, een flinke steek vallen. We worden in ons land gemiddeld ouder. Zorg a la Winkheem is hard nodig, ik neem het iedere politicus, inclusief die van mijn partij dan ook kwalijk als men dat ontkent. Het geloof in de participatie samenleving daalt bij mij steeds verder. Gisteren zag ik bij Pauw een vleesgeworden ontkenster, een zekere mevr Dupuis op tv. Ze was ooit hoogleraar ethiek en prominent VVD-ster. Nu zit ze in de raad van toezicht en doet de achteruitgang in verzorgingstehuizen af als beeldvorming.
Gelijk heeft ze, ik zie mijn moeder samen met Winkheem langzaam achteruit gaan. met dit soort goedbedoelde tijdelijke initiatieven geen band op die je als onzekere en eenzame oudere wel nodig hebt. De jaren dat mijn moeder er woonde is het er in Winkheem niet beter op geworden. Je ziet in ieder geval dat de verzorgsters (waarover geen onvertogen woord) hun uiterste best doen. Maar een likje verf, wifi en dagbesteding zitten er niet meer in.
Winkheem maakt onderdeel uit van de Hoven een grote zorginstelling hier in het Noorden. Ik heb de indruk dat het nog redelijk gaat, al wordt er wel gesproken over sluiten van de vestiging Winkheem. Mijn moeder zal en kan ik niet in huis hebben, ze is te ver heen. De jaren mantelzorg waren wat dat betref slopend. Hier laat de politiek, te veel gericht op jongeren, een flinke steek vallen. We worden in ons land gemiddeld ouder. Zorg a la Winkheem is hard nodig, ik neem het iedere politicus, inclusief die van mijn partij dan ook kwalijk als men dat ontkent. Het geloof in de participatie samenleving daalt bij mij steeds verder. Gisteren zag ik bij Pauw een vleesgeworden ontkenster, een zekere mevr Dupuis op tv. Ze was ooit hoogleraar ethiek en prominent VVD-ster. Nu zit ze in de raad van toezicht en doet de achteruitgang in verzorgingstehuizen af als beeldvorming.
DE LUCHT
van dementie, verspreiden een lucht van excretie. Ook mijn moeder is regelmatig boos op een verzorgende die haar, onder zachte dwang, goed helpt. Ze is ’s ochtends in de war en weigert te eten, douchen of andere verzorging. Later op de dag zit ze er weer netjes en monter weer bij en geniet ze van het leven.Soms ruikt het in verzorgingstehuis Winkheem sterker dan andere keren. Slechts een paar hulpen moeten een grote afdeling verzorgen en zijn niet in staat alles te doen. De oorzaak van de Winkheemlucht zal grotendeels daarin zijn gelegen.Volgens mij is daar zeker iets aan te doen. Met meer hulp gaat dat een stuk beter, in een particulier verzorgingstehuis waar ik een tijdje geleden kwam lukte het in ieder geval wel. Als iedereen maandelijks een tientje voor deze zorg zou betalen is er voldoende geld om de zorg voor onze ouderen op een goed niveau te krijgen. Bedenk bij deze uitgave ook dat jij als lezer veel kans hebt om ooit in deze situatie terecht te komen..Als je door de sluis van het verzorgingshuis binnenkomt ruikt je het. Dat is niet ongewoon, overal waar mensen samen leven ruikt het. Zo weet ik nog dat de woning waar in nu al 19 jaar gehuisvest ben het er bij de koop rook naar boontjessoep en een defecte riolering. Bijna ging de koop niet door.
De lucht in mijn huis is nu aangepast aan mij, we eten geen boontjessoep en de riolering is gerepareerd.
Dat is anders als je het verzorgingshuis binnenkomt. Oude mensen, op rand van dementie, verspreiden een lucht van excretie.
Deze, meestal weeïge zoete lucht bezorgt mij een gevoel van neerslachtigheid en triestheid. Vaak denk ik, als ik de trap op loop aan vergankelijkheid en teloorgang van het leven. Ik neem altijd de trap omdat de lift die gevoelens alleen maar versterkt.
Het is niet zozeer de dood, maar de aftakeling waarmee ik de lucht associeer. In een verpleeghuis worden mensen van top tot teen verzorgt en zijn privacy en lichamelijke integriteit vage begrippen. Voor bewoners van een verpleeghuis heeft artikel 11 van onze grondwet beperkte betekenis. In dat artikel staat het recht op de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam. Iedereen mag volgens de wet zelf bepalen wat er met zijn of haar lichaam gebeurt, welke medische handelen worden verricht en welke medicijnen worden ingenomen. Voor wie dat niet meer kan en toch nog zijn volledige burgerrechten heeft is een verpleeghuis een plaats waar telkens de grens van de wet wordt geraakt. Het is dan ook heel knap dat de meeste verzorgenden er alles aan doen om de menselijke waardigheid te respecteren en waarborgen. Hoe lastig is het als iemand in verwarde toestand weigert een injectie te accepteren en later op de dag daar weer dankbaar voor is.
Ook mijn moeder is regelmatig boos op een verzorgende die haar, onder zachte dwang, goed helpt. Ze is ’s ochtends in de war en weigert te eten, douchen of andere verzorging. Later op de dag zit ze er weer netjes en monter weer bij en geniet ze van het leven.
Soms ruikt het in verzorgingstehuis Winkheem sterker dan andere keren. Slechts een paar hulpen moeten een grote afdeling verzorgen en zijn niet in staat alles te doen. De oorzaak van de Winkheemlucht zal grotendeels daarin zijn gelegen.
Volgens mij is daar zeker iets aan te doen. Met meer hulp gaat dat een stuk beter, in een particulier verzorgingstehuis waar ik een tijdje geleden kwam lukte het in ieder geval wel. Als iedereen maandelijks een tientje voor deze zorg zou betalen is er voldoende geld om de zorg voor onze ouderen op een goed niveau te krijgen. Bedenk bij deze uitgave ook dat jij als lezer veel kans hebt om ooit in deze situatie terecht te komen…..