KADOCAFE

Het is guur in het winkelcentrum van Winsum. Zelfs de haringkar, die voor enige levendigheid kan zorgen, staat er niet. Midden op het Boogplein staat een verlaten kerstboom onaangenaam in het water.
De feestdagen zijn voorbij, januari is begonnen. De saaie stille maand. Toch kent het centrum een lichtpuntje. Een culinaire genotstent. Vlak voor de kerstdagen was Kadocafe er ineens. De maanden ervoor was hier leegstand en daarna een buurtcentrum. De buitenkant van het pand lijkt op een engels shop, de binnenkant is modern. We spreken in dit verband dan ook over een façadearchitectuur. Het gaat echter niet om de kwaliteit van het bouwen, maar om wat men er van maakt. Redenen genoeg om deze winkel nieuwsgierig binnen te gaan.

Hoewel we er komen voor een doosje olijven is het eerste wat we doen een kopje koffie bestellen. Delicatessen gaan over smaak, hier maakt het niet uit of ze bij elkaar passen, ze zijn er. De koffie smaakt uitzonderlijk. De man bij de koffiemachine geeft aan jaren koffie verkocht te hebben en zo zijn eigen melanges te gebruiken. Kwaliteit trekt genieters en die zitten er. Of het smaakbepalend is weet ik niet, maar de koffie komt uit grote ouderwetse koperen voorraadbakken van de Gruyter. Ik herinner me die bakken nog uit mijn jeugd. Door de veelheid aan geurtjes mis ik helaas de lucht van toen, al lijkt het alsof de aroma er wel is bij de aanblik van het koffie koper. Onze kopje smaakt uitzonderlijk, met plezier gezet zo lijkt het.
Het bestellen van de diverse hapjes is een genot, we nemen olijven, tapenade en paprika roomkaas. Het laatste ziet er bijzonder uit door de knal oranje paprika’s met de witgele kaas.
Weggedoken voor de Winsumer theekast is er geen keuze te maken. Thee lijkt voor van alles goed te zijn, het helpt bij zweetvoeten en slapeloosheid. Ik vraag nog even iets na over de 6 voorraadbakken, zoekende naar de sterkste smaak. Ik krijg spontaan een espresso aangeboden. Smaken verschillen, maar deze espresso is uitzonderlijk. Nog even rond lopend valt mij ook een grote pot rechts, aan de rechterkant van de toonbank op. Hierin zit de “Droom van Winsum”, even de ogen dicht en ruiken. Een heerlijke zoete amandelgeur kruipt mijn neus binnen. Na de koffie wil ik geen thee, maar de heerlijke smaaktest hoef ik niet te ontberen, ik krijg een portie voor thuis mee.
Wie culinair wil proberen en zich vorstelijk onthaald wil voelen gaat hierheen. Een warmte-eiland in het gure winterse Winsum van januari.

This entry was posted in Winsum and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.