4 MIJL – de droge 27e editie

2013-1013 4 MIJL 007Vorig jaar liep ik nog met nummer 6236, dit jaar is het alweer nummer 7966. Aan deze 27e editie van de 4 mijl doen nu al weer 1000 deelnemers meer mee dan vorig jaar. Grietje Pasma moet tevreden vaststellen dat het jaarlijks nog meer en nog groter kan.

De vier mijl is hierdoor geen loopevenement meer, maar een verplaatsingsfestijn. Ik doe er graag aan mee, omdat het een gezellig samenzijn is van mensen die ik erg aardig vind. Het NNZ team waar ik nu al weer jaren in mee mag lopen, wordt een gezellige sportmiddag. Nogmaals, met lopen heeft dat niet veel te maken. Ik kom op dat kritiekpunt vanzelf terug bij de routebeschrijving.

Na het slokje water, de banaan en energiereep begeeft mijn groep zich naar de start. Als we er aankomen zien we grote groepen mensen in kooien rennen. De start is al geweest en de eerste lopers zijn al weer droog binnen. Met nummer 7966 moet je een heel eind lopen alvorens in een vak te worden toegelaten. Streng kijken de in oranje gestoken bewaarders of je wel door mag. Het is koud, onderweg leen ik een wollig truitje dat in de hekken hangt. Later leg ik het ding op dezelfde plek weer terug. Maar hopen dat het niet van een student met schurft was, want dan ben ik echt de bok.

DSC00453We arriveren relatief laat bij de start, dus viel de kou achteraf nog wel mee. Flink doorlopend komen we uiteindelijk voorbij de Hortus Botanicus ingang bij de start. Ik sta wat ongelukkig en start daardoor niet in de voorste gelederen. Iets dat ik me niet weer zal laten gebeuren. Schuifelend en bijna struikelend probeer ik anderen te passeren. Uiteraard proberen die dat ook en kom ik in een flinke opstopping terecht. De start batches van 1000 lopers zijn te omvangrijk en onplezierig. Met enige zekerheid weet ik dat het zaterdagmiddag in de Herestraat rustiger is.

In de Kerkstraat schuift opeens een hek opzij en loop ik noodgedwongen over de stoep. Het lijkt even op te schieten, maar gaat mis zodra ik iets verder kom. Met een wijde boog en over het hek klimmende kom ik weer op parcours. De mensen die op de Brinkhorst staan en mij hebben zien klauteren laat ik verbaasd achter. Tot aan de rotonde bij de Molenweg is het stapvoetje vol. Pas als ik aan het begin van de Rijksstraatweg het 1km-bord zie wordt het rustiger. Ook het aantal toeschouwers neemt hier zienderogen af. Er zijn zelfs stukken waar helemaal niets gebeurd. Op zijn zachtst gezegd is dat verbazingwekkend, want er is heus wel belangstelling van de kant. De loop van Haren naar Stad beleef je het liefst op drukke punten denk ik dan. Wel hoor ik twee keer mijn naam roepen. Geen idee wie, maar een keer was het een leerling.

Bij de Vestdijklaan wordt het weer drukker langs de kant. Ook kan ik nu wat opschieten, maar echt snel gaat het niet naar mijn gevoel. In de verlengde Hereweg komen ook weer muzikale noten naar voren. De stille plek is geweest. Helpman is van oudsher gezellig, daar veel mensen langs de kant. Ook een aantal collega’s die mij aanmoedigen. In de buurt van de onderdoorgang bij de Weg der Verenigde Naties komen Bert Huitsing en Herman Haan langszij. Bert stelt voor om gedrieën de finish te passeren. Ik stem er enigszins puffend mee in. Vervolgens spurt Herman weg. Nog steeds snap ik dat gedrieën niet, maar wellicht was ik dit keer te langzaam voor de anderen.

De dag dat ze de Herewegbrug uit het parcours nemen en het laatste stukje Hondsrug afvlakken zal zeker een zege zijn voor de 4 Mijl tijden. Die rotbrug over het spoor lijkt ieder jaar een stukje hoger te worden. Na de Herebrug over het Verbindingskanaal is de pijp uit. Hier versmalt de weg en kan ik nog maar amper door de massa’s heen. Het is erg druk in de Herestraat, zowel lopers als toeschouwers roepen elkaar toe. Nog 200 meter een bocht en de finish.

Deze dag is het droog gebleven, was de nazit gezellig en kon ik met 32.07 matig tevreden naar huis.
Klik hier voor foto’s van de 4 MIJL.

This entry was posted in Hardlopen, Sport and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.