De krantenkoppen schreeuwen het luidt uit, nou ja wel weer kranten waar je je vis nog niet in wil weggooien. Toch een kern van waarheid, veel jongeren en ouderen lopen op straat met een fles bier en overal zie je glas liggen. Stom verbaasd zie ik zelfs ‘s ochtends in een park voor kinderen een man van middelbare leeftijd aan zijn fles lurken.
Als het begint te schemeren dan zie je ze nog meer Berlijner met flessen lopen. De echte Duitser, zo die bestaat, schuwt het niet om in de metro, op straat, op een bankje of bij mooi weer in het park met een grote fles bier te gaan zitten. Wij kennen dat verschijnsel ook wel, maar dan alleen bij pubers die zich indrinken alvorens de kroeg of soos in te gaan.
Wie in Duitsland is ziet al snel dat het een bierland is. De Duitse biercultuur is sterk in het midden en zuiden van het land, maar ook Berlijn kan er wat van. Het noorden van Duitsland had in vroegere eeuwen al een ontwikkelde biercultuur die meer aan de Nederlandse en Belgische verwant is. Door de invoering van het Beierse Reinheitsgebot in heel Duitsland is veel van die biercultuur verloren gegaan. Als overblijfselen gelden de Berliner Weiße en de Gose. Ze kennen hier ook een heel smerig drankje, dat niet anders te omschrijven is dan bier en ranja. Het Reinheitsgebot geldt als de oudste warenwet ter wereld. Volgens dit gebod mocht bier alleen gemout graan, water en hop bevatten. Het oorspronkelijke Reinheitsgebot bevatte geen gist als ingrediënt, omdat dit micro-organisme toen nog niet ontdekt was. Het gebod verbiedt echter ook het gebruik van kruiden en vruchten. De Europese wetgeving heeft een einde gemaakt aan die regel, al geldt nog wel dat “Gebraut nach dem Deutschen Reinheitsgebot” een kwaliteit aangeeft.
Of de Gothicsks, punks en tattoos dit ook zo ervaren is maar de vraag. Waar je in Nederland de mensen een patatje ziet nemen, zie je hier bier.
De straten, vooral in minder onderhouden buurten zijn vaak bezaaid met glas. Glas duidelijk herkenbaar als zijnde afkomstig van een bierflesje.
De drinkers in groepen kunnen luidruchtig te keer gaan, maar zijn zelden agressief. Ik heb het nooit meegemaakt. Alexanderplatz is overigens een soort verzamelruimte voor bierdrinkenden. Niet zelden zie je een groepje, met onafscheidelijke hond, op de grond zitten. Ze nemen soms een half trottoir in beslag. Een enkele keer wordt er naar al dan niet zelfgemaakte muziek geluisterd.
Her en der zie je ‘s ochtends vroeg lege flesjes staan. In de loop van de dag is dat echter verdwenen. Vuilnisbakkenscharrelaars nemen ze mee om de 25 cent statiegeld te innen. Velen halen met deze verdienste weer een biertje voor op straat al dan niet met Reinheitsgebot.
Berlijn, vrijdag 20 juli 2012