GROLLOO, Omloop 10 km 2 juni 2012

DOOR HET VEEN VAN GROLLOO

2012-0602 GROLLOO omloop 01Het was lang geleden dat ik meedeed aan een wedstrijd van het Loopcircuit. Wat onwennig stond ik dan ook weer aan de start. Wat mij niet bekend was, was de komst van een mede oud-bestuurslid, Peter Modderman. Ook Peter de Vries had willen komen, maar was helaas bedrijfsmatig bezet. De belangstelling voor deze ruim 60 km van Winsum liggende loop is niet zo heel erg vreemd. De organisatie uit Grolloo heeft zonder meer een prachtige ambiance om natuurliefhebbers te plezieren. Helaas weten niet alle lopers uit de noordelijke provincies dit. De opkomst vond ik nogal tegenvallen. Aan de start stonden amper 250 deelnemers. Je zou kunnen denken dat het hardlopen over de top is of dat er teveel andere wedstrijden in de omgeving plaats vinden dit weekend. Lopers kiezen met hun voeten, hun keuze is dan wel prima maar niet op de juiste informatie gestoeld. Grolloo is een schitterende en goed georganiseerde loop met veel schoons onderweg. De wedstrijd begint bij de Drift, de sportvelden van SGO aan de Hofakkers. Na de start duiken de lopers direct de natuur in.

 

Na het startschot door, naar ik aanneem, een wethouder trok de bonte stoet eerst richting landgoed en camping Berekuil. Deze camping maakt op een aansprekende wijze reclame voor zichzelf. Sinds de oprichting in 1952 heeft deze camping geen heggetjes, hekjes, tuinkabouters en “exotische uitbouwsels” op het terrein. Het gaat hen om de ervaring met de natuur. Ook de lopers krijgen zogezegd die ervaring mee.
Direct links van de camping komen we op de onverharde Pol. Waar De Pol afbuigt naar links komen de lopers bij de waterpost aan de Vredenheimseweg die weer overgaat in de Elperweg. De wegen zijn na het stuk op De Pol grotendeels verhard. Aan het einde van de Elperweg staat een eenzame mevrouw de lopers de goede kant op te wijzen. Ik vermoed dat we op dit punt altijd naar rechts de Soartendijk opgingen, wij slaan echter rechtsaf. De route is veranderd ten opzichte van een aantal jaren terug, mooier geworden zoals zal blijken.

Deze eerste loop is voor mij in zekere zin zeer onwennig. Ik mis de juiste cadans, het verbaasd me dan ook dat de eerste kilometer zo ver weg lijkt. Dat gekke gevoel verdwijnt bij het grote 4 km bord. Zeer professioneel waren er door de vrijwilligers uit Grolloo overal grote borden met de afstand neergezet. Na nog geen kilkometer voel ik wel dat het makkelijker gaat dan verwacht. Ik was van plan wat achteraan te sukkelen en te wachten tot de splitsing 4 mijl, 10 km. De keus valt dan ook al vroeg op 10 km. Ook laat ik een paar andere Artemissers achter me. Geert-Jan Reinders die voor een marathon traint wil mij niet eens voorblijven, dat was ooit anders. Ineke Wolthuis doet wat ze belooft, blijft ook achter mij lopen. Net als ik denk dat de lol eraf gaat, ik loop dan al een tijdje alleen, komt Bert Huitsing langszij. Bert geeft aan in training te zijn en rustig aan te willen doen. We lopen vervolgens samen op om pas vlak voor de finish even te sprinten. Voor we aankomen lopen we eerst langs het Uteringsveen op de markegrens Grolloo-Schoonloo. Verderop, in de richting van de markegrens met Elp liggen het Eerste- en Tweede Dillingsveen en het Grollöerveen. We komen nabij het Dillingveen weer op een harde verhardde weg en nog net voor het Tweede Dillingveen gaat de route over houten planken. Lange tijd wonnen bewoners van Grollo en omgeving uit de vele vennen turf als brandstof voor eigen gebruik. Ieder gezin kocht de rechten om turf te mogen steken uit een bepaald ven. Soms draagt een ven nog de naam van de familie die de rechten bezat, zoals 2012-0602 GROLLOO omloop 07het Dillingveen van de familie Dilling in de buurt van Grolloo. Om de turf te kunnen steken moest een deel van het ven ontwaterd worden. Dat gebeurde met tjaskermolentjes, uitgerust met een wormschoep. Als we aan het einde van het vlonderpad zijn staat er een gerestaureerde tjasker. Het turfsteken ging door tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen men overschakelde op kolen. Nadat het turfsteken was gestaakt, zijn de veenputjes al snel weer dichtgegroeid met veenmos en hoogveenplanten. De geur in de bossen is heerlijk, de regen van vorige week heeft er zijn best gedaan. Als ik een speaker hoor roepen denk ik bij de finish in de buurt te zijn. Volgens Bert zijn stopwatch moeten we echter nog een stuk. Na nog eens langs de Elperweg en De Pol te zijn gekomen naderen we het sportveld pas. Bijna satanisch zijn de laatste vierhonderd meter op het sportveld van SGO. Het vertragende gras glijdt maar langzaam onder mijn voeten weg. Bert en ik willen weliswaar bij elkaar blijven, maar zoals het echte mannen betaamd trekken we de laatste 50 meter toch nog een sprintje. image

Aad van der Drift
website: www.omloopgrolloo.nl
foto’s: http://www.flickr.com/photos/aadvanderdrift/sets/72157630018285412/show/

This entry was posted in Hardlopen, Sport and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.