FABER, blijft deze schoft op vrije voeten?

imageKlaas-Carel Faber is de laatste ‘grote’ voortvluchtige Nederlandse oorlogsmisdadiger uit de Tweede Wereldoorlog. Hij nam deel aan executies en martelingen. Hij werkte o.a. vanuit het Scholtenshuis in Groningen.

Wie even op internet zoekt weet dat deze man vele leed in Groningen en omgeving heeft veroorzaakt. Journalist Arnold Karskens schreef er op 8 februari 2011 een zeer helder stuk over in De Pers. (http://www.depers.nl/binnenland/476063/De-allerlaatste-Nedernazi.html )

In en zeer klein berichtje van het Dagblad van het Noorden van donderdag 12 mei 2011 werd aangegeven dat deze bejaarde oorlogsmisdadiger de dans mogelijk alsnog ontspringt. De moorden van deze man doen nog steeds veel nabestaanden veel verdriet. Ook het verwrongen rechtsgevoel dat hiervan het gevolg is doet iedere oprechte democraat pijn.

 

imageKlaas-Carel Faber (88) staat nummer vijf op de lijst van de tien meest gezochte nazi’s van het Simon Wiesenthal Centrum in Jeruzalem. De kansen dat hij zijn levenslange straf uitzit zijn nagenoeg verkeken. Faber staat gesignaleerd en zou als hij in Nederland komt direct kunnen worden opgepakt.

Op 9 juni 1947 werd tegen Klaas-Carel Faber de doodstraf uitgesproken wegens ‘hulp aan de vijand’ en ‘meervoudige moord tezamen en in verenging na kalm beraad en rustig overleg, imageopzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven.’ De straf werd op 14 januari 1948 omgezet in levenslang. Klaas-Carel Faber was de broer van Pieter Faber die op 10 juli 1948 werd geëxecuteerd voor de moord op 27 personen.

Zelf verhuisde Klaas-Carel naar de Koepelgevangenis in Breda. Tweede Kerstdag 1952 tijdens het draaien van een film sloop hij met zes andere veroordeelde oorlogsmisdadigers.Handlangers met auto’s vervoerde het zevental linea recta naar Duitsland. Nederland vroeg om uitlevering en tussen half januari en begin april 1953 zit Faber vast, maar het Duits gerecht in Düsseldorf verwierp het verzoek, onder andere omdat Faber door een verordening‘Erlass des Führers’ van 19 mei 1943 aanspraak kon maken op de Duitse nationaliteit. Haarlems Dagblad-verslaggever Cees van Hoore meent echter dat Faber die heeft vergaard omdat twee functionarissen van de zogenaamde Einwanderer Zentralstelle voor de rechter een valse verklaring aflegden over niet-bestaande Duitse voorouders van Faber.‘Daarover is een uitgebreid rapport gemaakt door een hoogleraar in München, waarmee nooit iets is gedaan.’

In 1957 kreeg Klaas-Carel een nieuw proces voor het landgericht in Düsseldorf en werd vrijgesproken van Totschlags. De vraag rijst of er sprake was van een rechtmatige rechtsgang. Niet alleen was Faber in Nederland al veroordeeld voor moord en de deelname aan moord, wat een tweede proces voor dezelfde feiten volgens internationaal recht onrechtmatig maakt. In het proces in Düsseldorf werden alleen Duitse getuigen gehoord die niet onwelwillend tegenover Faber stonden. Belastende verklaringen van Nederlanders kwamen niet voor in het dossier.

Na deze dubieuze vrijspraak vond Klaas-Carel Faber emplooi bij de Audi-faber[1]fabrieken in het Beierse Ingolstadt en sindsdien woont hij in de wijk Piusviertel in een flatgebouw in de Rossinistrasse. Spijt heeft hij nimmer betuigd. Zijn moed als knokker is wel verdwenen. Wie aanbelt en vraagt om een gesprek krijgt als reactie: ‘Dan kunt u lang wachten.’ Diverse televisieploegen zijn er ook al eens langs geweest, maar worden gehinderd door de Duitse justitie. Men neemt daar het geval Faber niet echt serieus lijkt het.
woonplaats Faber

This entry was posted in Politiek and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.