AMELAND januari 2011

Hoe zijn de waddeneilanden eind januari? Het beste kun je daar achter komen door er zelf heen te gaan. Regelmatig kwam ik met mijn hardloopclub in genoemde maand op Schiermonnikoog, maar nu ga ik samen met Tineke het in alle rust zelf ervaren, maar dan op Ameland. Clichés te over, maar die kloppen allemaal. Er is geen mens, op het strand, het is koud en het waait. Veel hotels zijn half geopend of gesloten, net als de restaurants.
Geen mens op straat, maar wie de schoonheid van de wadden kent moet al snel toegeven dat juist mensen en toerisme niet de belangrijkste peilers van een bezoek aan dit stukje Nederland zal zijn. De boot van Hollum is niet zo vol als je op een vrijdagmiddag mag verwachten. Toch dringen de ca. 100 personen in een kleine wachtruimte om een plaats in de lege boot. Vreemd want ze hoeven in feite niet echt zo op een kluitje te gaan staan. Wij treffen het maar ten dele, op de boot een luidruchtige groep bierdrinkende twintigers. Niet onvriendelijk, maar wel met veel geruis en ze lopen net als wij tweeën de treeplank naar Het Oerd op. Het Oerd is de boot die de hele dag heen en weer vaart tussen Hollum en Nes. Wie deze boot neemt kan ik in elk geval met het huidige januari-weer een warme chocolademelk en losse warme gevulde koek aanbevelen. Op de boot tref ik een heel bijzondere verschijning aan, ze lijkt rechtstreeks uit Plopsaland te zijn gekomen. Wijde gekleurde rokken en een rode punt op haar neus zijn het meest kenmerkende dat ik van deze merkwaardige vrouw kan beschrijven.
We overnachten in hotel Westcord, een vijf sterren hotel dat wegens de janauri maanden een zeer billijke prijs rekent. Fiets, diner en chocolademelk inbegrepen.
Het hotel ruikt naar verbrande stopverf, er wordt een nieuwe vloer gelegd. Vanavond kunnen we er dan ook niet eten en drinken.
We pakken een fiets en gaan over de geheel verlaten wegen naar strandpaal 13. Een ouder echtpaar gaat ons net voor, daarmee zijn wij de enige strandgangers. De zon, het helmgras en de lage golven geven een mooi beeld van wat je je voor moet stellen van Ameland in de winter. Koud, guur, mooi.
Wie hier ’s zomers op het strand ligt zal zich verbaasd afvragen hoe deze dat mogelijk is, staande in deze desolate stilte. Nou ja stil, in de verre achtergrond schuift een bulldozer over het strand. Ameland afficheert zich met het mooiste strand van Nederland, maar moet er ’s winters wel moeite voor doen
Na drie kwartier stappen we op de huurfiets 525 en 626 en gaan richting Nes. We willen een paar dingen kopen voor vanavond in de hotelkamer.
Extreem lege straatjes, ontvolkte winkels en in verbouw zijnde restaurants zijn in deze maanden het meest kenmerkende voor het eiland. Het lijkt daardoor wel of de bediening een stuk vriendelijker is. Dat klopt ook wel, want als we het iets in de ene zaak niet kunnen kopen worden we direct naar de concurrent verwezen.
De meest treurige winkel bevond zich overigens naast de HUBO. De souvenierwinkel puilde uit van windvogels en andere prullaria, maar geen klanten. een moedeloos gevoel bekruipt je als je ziet hoeveel mensen nog binnen moeten komen om alles kwijt te raken.
Terug in het hotel blijkt de keuken dicht, ipv warme chocola met gebak krijgen we een likeurtje.

Als je door het timmerende en aanpassende Nes loopt is het vrezen voor of er nog wel ene restaurant open is. Wij kiezen voor het iets minder gezellig ogende RIX.
Binnen blijkt dat nogal mee te vallen. Wel komt er een malloot naast ons aan een tafeltje bij vrienden zitten om vervolgens de hele tijd mobiel te bellen.
Een twee gangen maaltijd kost 19,50, wij proberen die. De varkenshaas saté smaakt mij uitstekend. Lekker pittig. Tineke heeft vis, en dat is iets flauwer dan ze gewend is. De huiswijn is prima. We zijn al weer vroeg in Westcord, daar willen we een film op tv bekijken. Dat is een leuke opzet, maar de zeelucht maakt moe en slaperig.

De volgende dag gaan we fietsen. Hotel Westcord heeft een prima ontbijt, buiten is het -3 en de dus een lekkere warme maaltijd is aan te bevelen. Tijdens ons ontbijt kregen we een folder met de weersverwachtingen van het weekend en een fietstocht op het eiland. Wij kiezen voor de westroute. Deze was erg koud, ik heb hem in een aparte post beschreven. Klik hier.
Terug in het hotel en zijn we verkleumd. De maaltijd valt wat tegen, maar de warme hotelkamer maakt veel goed.

This entry was posted in Wadden and tagged , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.