HÄNDEL zo mooi

Drie opera’s in één vakantie, zo zou je onze voorjaars onderneming kunnen omschrijven. Giulio Cesare in Dresden en Tamelano en Alcina in Amsterdam. Opera is levende muziek opgevoerd door zangers met hopelijk enig acteer talent. Als je naar Dresden reist voor een voorstelling dan moet je van opera houden.en hoop je iets heel bijzonders aan te treffen. Valt het tegen dan is een in elk geval de beroemde Semperopera een voorrecht waar gaan genieten. Ook de Stadsschouwburg leek op het eerste gezicht aantrekkelijk, helaas werd dat een deceptie.

 

imageDe Semperopera is een prachtig Barokken bouwwerk welke in de DDR tijd werd hersteld. De rondleiding voorafgaande de operavoorstelling maakte duidelijk dat dat een huzarenstukje was.. Tijdens de nacht van 13 op 14 februari, nu 70 jaar geleden, werd de in 1838 gebouwde opera compleet verwoest. Tussen 1952 en 1956 werden eerst de buitenmuren van het gebouw dankzij spontane giften van burgers opgebouwd om latere heropbouw mogelijk te maken. In de jaren ’70 besloot men na lange discussies tot reconstructie van het oorspronkelijke gebouw. In 1977 werd de eerste steen voor de wederopbouw gelegd. Na 8 jaar bouwen werd de Semperoper op 13 februari 1985 heropend. Na de Wende werd de opera nogmaals verbouwd. Op 3 oktober 1996 werd de nieuw ingerichte zaal geopend.
Namaak marmer en lieflijk klatergoud sieren de schitterende ruimtes. Het is er heerlijk toeven. Hoewel wij netjes gekleed gaan is dat niets v3rgeleken bij de andere bezoekers. Flaneren, zien en gezien worden is namelijk één van de attracties van deze plek. Daar we voornemens zijn hier weer heen te gaan, nemen we ons voor om nog gepaster gekleed te gaan. Opera is een kunstvorm die vooral  door de culturele bovenlaag van de bevolking wordt gewaardeerd en beluisterd. In Duitsland zijn de toegangsprijzen lager dan bij ons, maar daar is het nog meer gepast je te kleden voor het theater dan bij ons.

Giulio Cesare in Egitto (“Julius Caesar in Egypte) is een opera in drie aktes uit 1724. Het verhaal gaat over de verwikkelingen van Julius Ceasar die in Egypte zojuist Pompeï heeft verslagen  Zoals ook andere opera’s van Händel is het verhaal niet erg sterk, maar door min of meer een historische interpretatie te volgen die geloofwaardig lijkt valt het verhaal nog wel mee. Wat zang en drama betrof was het echter het mooiste dat ik ooit op opera gebied heb gezien. Prachtige zang, waarbij vooral de rollen van de hoofdrolspelers Cleopatra, Giulio Cesare en Cornelia opvielen. Ook Sesto en Tolomeo waren om van te genieten.  image
Wat bij deze fantastische kwaliteiten vooral opviel was het toneelspel, de dramaturgie zogezegd. Het koor voerde zowel als zangvolk ook diverse acts uit. De choreograaf die voor de voorstelling verantwoordelijk is heeft uitzonderlijke kwaliteiten. Nooit eerder zag ik in een opera zoveel beweging en levendigheid.Met enige arrogantie vindt men in Dresden dat men de beste akoestiek ter wereld heeeft. Wij zaten op de mooist mogelijke plek en kunnen dat beamen, maar akoestiek geldt biet alleen voor dat ene balkon maar ook elders. Een Nederlandssprekende Duitse gaf aan dat ze twee wekelijks in de opera zat en dat kon beamen. Ook op de goedkoopste plekken (vanaf ca.€ 11,-) is het geluid schitterend. Ben ik bijna de decors vergeten, maar ook die waren uitzonderlijk. Grote schuivende panelen, een prachtige achtergrond en vooral goed doordacht.
Voor deze eerste voorstelling uit de rij van drie was dit onwaarschijnlijk mooi en goede mogelijk zelfs de beste.

Dirigent Alessandro de Marchi
Cleopatra: Elena Gorshunova
Cornelia: Christa Mayer
Giulio Cesare: Sonia Prina
Nireno: James Laing
Tolomeo: Matthew Shaw

Tamelano in Amsterdam bleek helaas van een heel ander kaliber, het verhaal is slap, onwaarschijnlijk en flinterdun. Vooral de onverwachte wending aan het einde is zeer onwaarschijnlijk.  De tiran Tamelano wordt voor van alles en nog wat uitgemaakt. De man is puberaal boos, moord- en wraakzuchtig, maar komt ineens tot inkeer. Een en al slapte zonder spanning. Nu zijn verhalen bij opera’s meestal niet de sterkste kant, het drama en de muziek zijn veel belangrijker.
Piere Audi heeft een hele naam op te houden als het om het decor gaat. Het eerste dat opviel na Dresden was de kaalheid en saaiheid. Het leek wel alsof je na het bezoek aan een barokkerk in een   postmodern kaal gereformeerd gebedsnuis binnen loopt. Uit verveling telde ik 14 zuilen en een diep,, erg diep decor waarin het geluid weg stierf. Het lukte mij niet enige associatie op te roepen met de Tartaar Tamelano en de overwonnen Ottomaan Bajazet. Het feit dat de zangers vooral veel op de grond lagen en rond kronkelden maakte het er ook al niet beter op. Nooit eerder had k zo’n statische opera gezien. Geen humor, geen beweging. Het leek alsof de zangers voor het orkest stonden, een decor was niet of nauwelijks nodig geweest. De zo hoog geprezen Audi maakt hier een echte misser.
Uiteraard zijn de zangers stuk voor stuk vaklui, maar een zacht zingende rovershoofdman (Tamelano) met een piepstem (countertenor Christophe Dumauxis) was helemaal niet indrukwekkend. Wellicht werkte daar de matige akoestiek van de Stadsschouwburg ook aan mee.
Was er dan helemaal niets goed aan deze opera? Gelukkig wel, zo overtuigde Austria en zond Bajazet bij tijd en wijle erg mooi. Dankzij het diepe diepe decor viel hu kwaliteit regelmatig weg. Hoewel we a.s vrijdag weer naar de Stadsschouwburg gaan zullen we die voorstelling als de laatste opera in een schouwburg zien. Stadsschouwburgen lenen zich immers niet voor een opera, zelfs als het een Barok opera is.

Recensie NRC Handelsblad:
‘Als in een droom doemen antagonisten en geliefden voortdurend voor de zanger op, hetgeen de psychologische spanning verhoogt. Maar dat blijkt in extremis voer voor esthetische puristen, die kunnen genieten van elke frons en freeze in het koningsdrama. De dapper radicale versobering creëert dusdanig veel tijd voor de spanning tussen Tatarenleider Tamerlano (een virtuoze maar zachte countertenor Christophe Dumaux), de gevangen Bajazet (een vooral in de waanzinscène overtuigende Jeremy Ovenden) en diens dochter Asteria, dat het van de weeromstuit een beetje saai wordt.’ Floris Don – ( http://www.theaterkrant.nl/recensie/tamerlano/#sthash.Gyu2kRX1.dpuf )

ALCINA

This entry was posted in Geen categorie. Bookmark the permalink.

Comments are closed.