Met een Volkslauf geeft men in Duitsland aan dat het een hardloopwedstrijd betreft waaraan iedereen die zich op eigen gelegenheid kan verplaatsen kan deelnemen. Het volk moet een afstand overbruggen van 2-5-10 of 20 km en dat hardlopend, wandelend met of zonder Nordic Walking stokken. Zelfs mensen die niet in de benen willen maar toch een bijdrage leveren kunnen meedoen. Koffie, zelfgebakken taart, barbecueworsten en gehaktballen worden door veel vrijwilligers gemaakt en verkocht. Twee jaar geleden zag ik dat er in Stapelmoor kort daarvoor een Volkslauf had plaatsgevonden. Sindsdien bleef het evenement bij mij onder de aandacht. Op zich ben ik wel gecharmeerd van kleinschalige loopjes bij onze Oosterburen. Zij maken er een waar gemeenschapsfeest van. Stapelmoor is een klein dorp in Oost-Friesland en ligt aan de Eems. Het dorp telt bijna 1200 inwoners en wordt volledig overschaduwd door het nabijgelegen Papenburg.
Vanuit Winsum is het amper 70 km rijden. Ik had mij van tevoren ingeschreven. Dat gaat anders dan in Nederland. Bij inschrijven betaal je nog niets en verplicht je je verder niet tot deelname, maar je mag wel voor een gereduceerde prijs aan de start verschijnen. Na betaling van 5 euro krijg ik een startnummer dat in een plasticje is verpakt. Een extra nummer zorgt ervoor dat ik kans maak op een tombola prijs. Na afloop zie ik veel gelukkigen met een soms zeer goede fles wijn vertrekken, mijn nummer valt helaas niet in de prijzen.
Het start-finish punt is bij een school met daarachter een sportzaal. Op een grote boog staat het woordje Ziel. In mijn optiek is dat zoiets als doel en is het dus de finish. Ik vraag voorzichtig aan een loopster uit Zuidhorn of dit misschien ook de start is. Samen met iemand van de Tellerlikkers uit Winschoten beaamde zij dit. Op een vraag van een Duitser wat een Tellerlikker is gaf de man aan dat het arme lui zijn die na de maaltijd hun bord schoon likken. In ieder geval is mij nu duidelijk dat een Ziel in Duitse hardloopwedstrijden het doel aangeeft, je start en finisht er.
Hardloopevenementen zijn bij onze Oosterburen meestal goed georganiseerd. Helaas kennen ze het begrip pünktlich weer niet. De laatste drie keer dat ik er liep startte geen van de wedstrijden op tijd. In Stapelmoor moeten we eerst naar een lange (onverstaanbare) speech van de voorzitter luisteren. Naarmate hij merkte dat niemand luisterde en hij toch harder ging praten ging het loperspubliek hem weer overstemmen. Gelukkig mochten we op een gegeven moment na de luide knal van een zwaar kaliber startpistool weg. Eerst de 20 km lopers en vijf minuten daarna de 10 km lopers. In totaal deden er 130 lopers mee.
We lopen eerst langs de overal aanwezige Feuerwehr (die is hier voor de verkeersveiligheid verantwoordelijk) richting Diel. Diel is een nog kleiner dorp en we zijn er al weer snel uit. Gelukkig maar, want zo spannend zijn die Duitse vrijstaande huizen in een soort buitenwijk nu ook weer niet. Een aantal Nederlandse nummerborden op diverse erven kan wel eens een verklaring zijn voor het grote aantal Nederlandstalige deelnemers. Het valt in elk geval op dat er minder Duits wordt gesproken dan het plaatselijke dialect en zoals gezegd spreken heel veel deelnemers Nederlands.
Ik laat mijn moeder na de start achter, ze zit overdekt, dat is handig want het gaat miezeren. Koffie, gebak en iets later een voorzichtig zonnetje houden haar warm. Ze amuseert zich naar eigen zeggen met een praatje met andere achterblijvers en hetgeen er om haar heen gebeurt.
De ruim 50 minuten wachten zijn voor haar dan ook zo om. Toch begrijpt ze nog steeds niet waarom ik ergens heen ga waar ik niemand ken en dan ineens met allerlei onbekenden ga lopen. Zo bezien snap ik haar redenatie.
Na Diel kom ik op een leeg smal pad. Voor mij lopen drie andere deelnemers. Ze gaan ongeveer even snel , ik probeer ze in te halen maar dat lukt me maar niet. Het recycle startnummer in plastic blijkt een extra ergernis. Het zit almaar hoger en klappert op en neer. De lange weg komt uit bij de Eems. Een hoge dijk zoals bij Jemgum volgt mij aan mijn rechterzijde. Ineens doemt er een andere plaats op, Vellage. Als ik door het plaatsje loop passeer ik een van de drie voor mij lopenden. Het geeft in elk geval het gevoel dat ik harder ga. Een ander dorp of gehucht doemt op. Halte, niet dat ik moet stoppen, maar zo heet de plek. Het is een plek met veel kassen. De straten heten er allemaal Halte. We lopen met een brede cirkel om en door het tuinbouwdorp. Ik zie in de verte de grote scheepswerf van Papenburg. De weg terug is niet echt boeiend. Het lijkt op een gegeven moment alsof de dijk hier hetzelfde benauwende effect geeft als ik ken uit het 10 km verder op gelegen Jemgum. Weer door Diel en dan de laatste meters in Stapelmoor. Het bordje Volkslauf staat onhandig in een tuin, ik loop dan ook prompt tegen een tuinierende bewoonster op als ik te vroeg af sla.
Ik finish in een tijd van 52 minuten en 34 seconden. ’s Avonds ontdek ik dat ik eerste ben in mijn categorie. Nooit eerder is mij dat overkomen.