NIAGARA, hardlopen langs vreetschuur en waterval

752-CANADA Niagara fallsDe titel suggereert wellicht dat ik twee keer hardgelopen heb, dat klopt.
De eerste keer liep ik vanuit mijn hotel de verkeerde kant op. Uiteraard had ik niet goed opgelet, maar een ander euvel in dit immense land is dat er anders met richtingaanwijzers wordt omgegaan dan in Europa. Ik denk dat men al snel denkt dat iedereen het simpele Amerikaanse stratenpatroon (blokken en rechte wegen) snel begrijpt. Anderzijds had ik het natuurlijk ook kunnen vragen of wellicht iets beter opletten.
De eerste loop gaat dan precies de tegenovergestelde richting op van de waterval. Ik loop de kaarsrechte Lundy’s Lane af richting binnenland.

Eerste loop
MC Donald-King Burger-Pizza-vette bekloop in Niagara Falls
EveryTrail – Find hiking trails in California and beyond

Deze weg is naar het echtpaar Lundy genoemd. Deze mensen kwamen in 1786 hier als een van de eerste inwoners van Niagara Falls wonen. De boerderij die ze hier opzetten had een lange weg naar een reeds bestaande weg. Deze boerenweg was de oorsprong van de Lundylane.
Ons hotel ligt voor iemand die aan zijn gezondheid denkt niet echt gunstig. Letterlijk voor de deur de firma McDonald´s en Pizzahut. Auto’s rijden voor ons raam af en aan om een Big Mac of een Pizza te scoren. Ik ga lopen aan het einde van de dag, de zon is bijna onder, maar de hongerige buikjes van de Niagara toeristen moeten ook gevuld worden. De lucht waarin ik dan ook mijn training begin is doordrongen van patat-aroma’s. Dat lijkt zelfs niet te verdwijnen, want overal in Lundy’s Lane blijft het naar frituur en fastfood ruiken.
De straat is doortrokken van commerciële activiteiten, McDonald´s, Starbucks en heel veel mega winkels zijn links en rechts van de straat te vinden. De Lane is een brede weg, als ik wil oversteken moet ik het op een behoorlijke sprint zetten om ongeschonden in het nachtelijke schemer aan de andere kant te komen.

Op een gegeven moment passeer ik een diep kanaal, het Hydrokanaal. Kaarsrecht loopt dit kanaal tot in de wateren bij Niagara, de andere kant is het Eriemeer. Lundyslane (website www.lundyslane.com) kent leven en dood. Na de passage van het kanaal passeer ik de QEW (Queen Elizabeth Way) die laatste is de drukste snelweg van het land. Ook wij hebben een stuk over deze weg gereden en gaan uiteindelijk er weer over als we naar Toronto terugrijden.

Als ik een waarschuwingsbordje zie met de mededeling dat de grond op een begraafplaats ongelijk kan zijn ben ik op de plek van de dood. Waarschijnlijk is het een waarschuwing om te voorkomen dat er geclaimd kan worden na een val op het overigens erg vlak uitziende gras. Gezien de opschriften op de graven kan het overigens wel eens zo zijn dat men hier erg lang mag liggen. Graven van 70 jaar en ouder zie ik her en der.
Of een bord met goedkope Halloweenkostuums in relatie moet worden gebracht met de begraafplaats weet ik niet.
Wel weet ik dat iets verder op het leven weer volop bloeit. Voor veel mensen is Niagara met zijn prachtige uitzichten een plek om te trouwen. Er wordt in elk geval langs de weg reclame gemaakt om een Wedding Chapel te gebruiken.

Al de tijd loop ik alleen en kom ik nauwelijks andere wandelaars, lopers tegen. De reden kan wel eens zijn dat (volgens een bord) hier vooral ouderen lopen. Tja en als het donker is zie je die minder op straat. Na een Sikh tempel begin ik te vermoeden dat ik de verkeerde richting op gelopen ben. In het schemerdonker ga ik terug. Nog niet gegeten hebbende ruik ik iedere eettent.

Tweede loop
2012-0822 NIAGARA naar de waterval lopen
Na een dag langs de Niagarawaterval, wil ik nogmaals een stuk hardlopen. Het is een mooie prettig warme dag die geschikt is voor een avondloop. Tineke vindt het een prima idee, want ook zij geniet, maar dan van de vele mensen die er lopen en rondkijken. Na een wonderbaarlijk goed diner in het Niagarawaterval centrum neem ik de rode buslijn richting ons hotel aan Lundy’s Lane.
Weer kan ik bij mijn start uit het hotel genieten van de patat en pizzalucht van de twee eerdergenoemde ongezondheidsketens.
Onze ietwat groot uitgevallen auto staat voor de uitgang van het hotel, ondanks het formaat van de Chrysler 300 rijdt het ding zuinig. Het verderop liggende Esso benzinestation geeft een prijs van CAD 1.31 per liter, ca
€ 1.06. Voor de rest is Canada overigens niet erg goedkoop. Grote winkels zoals er veel in deze omgeving staan hebben alleen de cola en hamburger gunstig geprijsd, als je er minstens 12 neemt.

Op Drummond Hill staat de Presbyteriaanse kerk. Niet dat die kerk zo bijzonder is, maar hier vond in 1814 de bloedigste veldslag in de oorlog tussen Groot Brittannië en de Verenigde Staten plaats, de slag bij Lundy’s Lane. In die tijd vond men 250 doden en ruim 1000 doden een flink aantal. De strijd is voor de Canadezen gunstig uitgevallen, dat is waarschijnlijk dan ook de reden dat er een heel museum aan is gewijd. Had ik meer tijd dan was ik er graag even wezen kijken. Later zullen we in een ander fort, fort York in Toronto, zien hoe zo’n gevecht in zijn werk ging.
Verderop kom ik weer een paar van die volkomen onbegrijpelijke verkeersborden tegen. Op een geel vlak wordt gewaarschuwd voor fietsers. Die zijn er inderdaad, maar men rijdt hier zo voorzichtig en het bord is zo onzichtbaar, dat ik sterk aan het nut ervan twijfel.
Zoals ik al eerder aangaf zijn er kerken genoeg op Lundy’s Lane. Na de Presbyterianen kom ik ook Oekraïense katholieken tegen. Welvarende kerken zo te zien. Voor een vleugje Bayer hoef ik ook niet ver te gaan. Een compleet Vakwerkhuis in Zuid-Duitse stijl nodigt uit voor een diner.

In het centrum, zeg maar de plaats waar hoge gebouwen dicht op elkaar staan, zie ik in de hoogte een man met een stok lopen. Deze koorddanser, Prince of the Air, loopt iedere avond van de Skylon uitkijktoren naar het Hilton hotel. Deze Jay Cochrane doet op minstens 250 meter boven de grond zijn pasjes. Vroeger waren er zelfs waaghalzen die het geen probleem vonden iemand op hun rug over de watervallen te dragen. Gekker kan dus ook nog, er is aan dit soort gekken een compleet museum gewijd.

Ook als het al bijna donker is, is de boulevard voor de waterval een fantastische plek om te wezen. Duizenden lopen er in allerlei etnische kledij deze enorme watervallen te bekijken. Het is lastig over de boulevard te lopen, te druk en donker. Om toch op de afgesproken plek te komen steek ik de weg over waar een beeld van Tesla staat. Deze Tesla perfectioneerde o.a. de wisselstroomgenerator. De excentrieke man wordt hier geëerd, omdat bij Niagara Falls ooit de eerste door elektromotoren opgewekte energiecentrale stond. Als in Tineke bij het Niagara centrum aantref realiseer ik me dat ik nog geen 5 km heb gelopen. Daarom loop ik nog even heen en weer langs de boulevard en over de Niagara Parkway naar de Rainbow bridge. Een regenboog zagen we inderdaad deze avond, dus lijkt het me ook wel wat om deze vanaf de brug te zien.

768-CANADA Niagara fallsHelaas kan ik de brug niet op, direct al aan de ingang is er een douane controle, een paspoort heb ik op dat moment niet op zak. Via een drukke straat met grote hotels en een Hard Rock café loop ik weer terug naar het Niagara waterval centrum.

Daar word ik op een prachtige kleuren wisseling op de watervallen verrast.

Niagara Falls, dinsdag 21 en woensdag 22 augustus 2012

Foto’’s: http://www.flickr.com/photos/aadvanderdrift/sets/72157631202749088

This entry was posted in Canada, Reizen and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.