CHIPMUNKS IN ALGONQUIN

440-CANADA-Algonquin-houthakmuseumAlgonquin is een prachtig en populair natuurpark ten oosten van Ottawa en noordelijk van Toronto. Wij komen er na een ietwat complexe rit over diverse wegen. De in onze auto ingebouwde Garmin had een andere opvatting over de juiste route dan onze kaart, waardoor we af en toe een vreemde afslag namen. De ruim 2 uur durende rit vanuit Ottawa duurde daardoor langer. Uiteindelijk komen we toch bij de ingang van het Algonquinpark. Daar moet je een zgn. permit kopen, die geeft toegang tot de parkeerterreinen langs Highway 60. Wij begrijpen dat niet direct, dus laten we het na. Pas als we op een tweede terrein zijn merken we het.

457-CANADA-Algonquin-houthakmuseum
Met zijn 7725 vierkante is het park qua grootte het derde park in Ontario. Door de gunstige ligging t.o.v. Ottawa en Toronto is Algonquin erg populair. Ook de groep van zeven heeft hier vaak geschilderd, waardoor het park bekend geworden is.
Naar ik heb gelezen vieren de meeste Canadezen hun vakantie het liefst in eigen provincie, al komen hier net zo veel mensen uit de provincie Québec als uit Ontario. De Highway 60 waarover wij rijden is de ontsluiting van het park. Langs deze weg worden automobilisten permanent gewaarschuwd voor herten en elanden. Wellicht is dat de reden dat je over deze brede en goed berijdbare weg maar 80 km/u en soms ook 60 km/u mag rijden.
Geen echte straf om zo de slechts 50 km lange weg af te leggen, de omgeving is schitterend mooi.

Na de entree rijden we naar de eerste attractie, het houthakkersmuseum. Chipmunks of wangzak-eekhoorns lopen brutaal zonder angst vlak voor de bezoekers langs. Uiteraard proberen we de rappe beestjes te filmen, maar zonder ze Ritalin te voeren is dat een hele opgave. Rap schuiven ze heen en weer tot aan onze voeten toe.
In dit openluchtmuseum van het houthakken maken we een wandeling van 1,3 km. Onderweg kom je de geschiedenis van de enorme houtkap uit deze regio tegen. Vroeger was dat een niets ontziende en milieu verstorende activiteit, tegenwoordig wordt daar heel wat voorzichtiger mee omgegaan.
Het park levert nog steeds hout, maar niet meer in de grote hoeveelheden als voorheen.
De bokhutten van de houthakkers zijn overigens geen prettig onderkomen. Ze zijn donker en lijken mij ’s winters nogal koud. Koud was het er zeker, want ’s winters vervoerde men in reusachtige sleden de gekapte boomstammen richting water. Wat in het museum opvalt is dat men de grote ronde stammen met de bijl tot vierkante blokken om te vormen. Dat deed men echter wel weer met een bijl. Veel hout werd via de rivieren afgevoerd naar de bewoonde wereld, lees via de St. Lawrence rivier naar Québec. Dit transport via het water ging het makkelijkst door de balken met de stroom mee te laten drijven. Om dit sneller voor elkaar te krijgen gebruikte men boten. Een van die scheepjes is de Alligator een amfibisch voertuig.

456-CANADA-Algonquin-houthakmuseumEen aardige Canadees met een Nederlandse moeder wees ons op het bezoekerscentrum, waar we nog net voor sluitingstijd binnen kwamen. In dit centrum zien een doorsnee van de flora en fauna in deze omgeving. Ook stond er een kopie van een plaquette van Tom Thomson. Deze voorman van de groep van zeven (schilders) is in Canoe 20 km verderop in 1917 overleden. Op dit moment heeft het Groninger museum een tentoonstelling van Thomson en zijn groep van zeven. .

Tijdens de rit van het houthakkersmuseum naar het bezoekerscentrum viel mijn oog op het bord Beaver trail. Wij besluiten daar weer naar terug te rijden. Het betreft hier een 2 km lange wandeling langs o.a. een beverburcht en een beverdam. Beiden zien we duidelijk herkenbaar in het landschap terug, mede dankzij een mooi begeleidend boekje. De burcht is volgens de informatie zo sterk dat een beer er op kan staan. Als de vloer moet worden verhoogd wegens stijgend water, versterkt de bever de burcht door takken op het oppervlak te stapelen en zo een berg-eiland te bouwen. Helaas zien we geen van de beestjes.

Als laatste rijden we in dit park naar de Hardwood en Lookout trail. We lopen daar weer in de bossen, helaas is het niet zo rokerig op het Smoke Lake als we ons voorstelden, maar mooi is het er uiteraard wel. De ondergaande zon zorgt daarbij ook nog eens voor een extra dimensie. Helaas moeten we zo laat op de dag verder richting Huntsville waar we in een 6 motel overnachten.

Huntsville, zondag 19 augustus 2012

link nar foto’s: http://www.flickr.com/photos/aadvanderdrift/sets/72157631153711788

This entry was posted in Canada, Reizen and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.