Lopen in het Jahn Stadion in de Berlijnse wijk Prenzlauerberg is een bijzondere ervaring. Op het er naast liggende voetbalveld speelde in het verleden BFC Dynamo. BFC werd gerund door de Staats Sicherheit en de hoogste chef van deze spionnenclub, Erich Mielke, kwam hier regelmatig. Toch was het stadion niet het stadion van alleen BFC Dynamo, ook clubs als Hertha BSC en FC Union Berlin speelden er. Laatstgenoemde clubs hebben overigens nog steeds een flinke afkeer van de oude Stasi vereniging BFC Dynamo.
Het Jahn stadion is een groot sportpark met een bokshal,tennisvelden, voetbalveld en wat men in Duitsland een Tartanbahn noemt. Een Tartanbahn is een kunststof loopveld. Het bedrijf 3M gaf na de olympische spelen van 1968 deze naam en sindsdien is het een merknaam geworden.
Het hardloopveld ligt er nooit verlaten bij. Als er geen wedstrijden zijn of als er niet getraind wordt in verenigingsverband dan kan iedere serieuze sporter er zijn rondes lopen.
Het is 30 graden als ik tegen de avondschemer bij het stadion aankom. De zon doet tussen de huizen zijn uiterste best om zo warm mogelijk aanwezig te blijven. Mijn zoon en ik gaan voorzichtig aan 20 rondjes beginnen, ik maak er al snel 25 van. Overal zie je bezwete lichamen, de baan is zelfs op een laat uur goed bezet. Sommigen lopen in groepjes, anderen alleen. Een groepje niet al te snelle lopers haal ik regelmatig in, maar er zijn er ook die mij na een aantal ronden weer voorbij rennen. Naast de rustige sociale joggers, zie je ook individualistische sprinters. Twee heel jonge lopers maken er al sprintend regelmatig een wedstrijdje van, om na de door hen zelfgekozen eindstreep uitgeput neer te vallen. Een merkwaardig soort interval training. Gerard loopt lange tijd met mij mee, maar zet er op een gegeven moment de sokken in. Uiteindelijk haalt hij mij een hele ronde in.
De meters op de baan ervaar je soepeler dan die op een weg ergens in Berlijn. Wat ik me echter wel