Al 10 jaar heeft Berlijn een hardloopclub zonder vaste, betalende leden. Het gaat hierbij om Lauftreff Berlin, de organisatie heeft als onderkomen een eenvoudige uitvouwbare tent. Voor basissport hardlopen is dat kennelijk voldoende om elke week ruim 100 deelnemers voor een training bij elkaar te krijgen.
Een Lauftreff is niets anders dan een plek waar hardlopers elkaar elke week op een bepaald moment treffen. Ik had er een paar jaar eerder ook al eens enthousiast aan meegedaan.
Route in Tierpark met foto’s
In deze zomervakantie besloot ik, wederom om 14.00 uur me te melden in Tierpark bij de Siegessaüle. Hier hardlopen is genieten van de omgeving en omstandigheden. Samen met Gerard, we kwamen precies op het goede moment op de afgesproken plaats. Ik had het idee dat de hele training hooguit een uurtje zou duren. Dat bleek achteraf een volkomen verkeerde inschatting te zijn geweest. Pas tegen 17.00 was het programma afgelopen na een onvergetelijke middag sport.
Gelukkig voelde ik me geen nieuwkomer, al was het ruim 4 jaar geleden dat ik hier voor het laatst kwam. De eerste keer moest ik naar de plek onder de Siegessaüle zoeken, nu was die zo gevonden. Er staat zelfs een mooi bordje in het park met daarop de Lauftreff aangekondigd. In mijn herinnering was dat voorheen de RBB Lauftreff, nu staat er de naam van een ander bedrijf op en is het de OKTA Lauftreff. Deze Lauftreff is begonnen op 5 januari 2002 op initiatief van de Berlijnse sportverslaggever, Hajo Seppelt. De man had, net als zoveel andere sporters, na zijn sportcarrière last van overgewicht. De voormalige zwemmer besloot dan maar mee te doen aan de Berlijn Marathon. Om zichzelf onder druk te zetten werd er een televisieserie van gemaakt waarin trainen en afvallen een rol speelden. Uiteindelijk lukte het hem om in 2001 de marathon uit te lopen. Enthousiast geworden van het lopen verkondigde hij via de radio, waar hij ook werkt dat er op 5 januari 2002 een Lauftreff onder de Siegessaüle zou zijn. Ruim 250 lopers kwamen die dag naar Tierpark. Uiteraard had hij alles voorbereid, want de lopers konden onder toezicht van gecertificeerde trainers hun rondjes lopen. Ruim tien jaar vindt nu deze wekelijkse ontmoeting plaats.
Als je je aanmeldt, kan iedereen lopen op het niveau dat hij of zij heeft. Ik zoek een groep waarmee ik het naar mijn idee een uurtje kan uithouden, het wordt de 6.00 min/km groep. Sneller is er niet, de 5.30 groep was te klein en sluit zich bij ons aan. Naast de groepen die 6-6.30-7 lopen zijn er ook twee snelwandelaars en een aantal Nordic walkers. Al met al staan er ruim 150 man bij het startpunt. Volgens de trainer is dit een redelijke opkomst midden in de zomervakantie. Wie in de zomer in Berlijn is, beleeft een rustiger stad dan de rest van het jaar.
De weersomstandigheden zijn ideaal voor een duurloop. Niet te warm, droog en af en toe zon of een dreigende wolk.
De groep waar ik met Gerard loop omvat ca. 25 personen waarbij er iets meer mannen dan vrouwen zijn. Gaande de training komen er mensen bij, maar vallen er ook af. Veel lopers kennen elkaar van de vele zaterdagen hiervoor. Uitgangspunt van een Lauftreff is dat men onderweg met elkaar kan praten. In mijn groep lukt me dat goed, al moet ik toegeven dat na anderhalf uur lopen het lastig is je nog in correct Duits uit te drukken. Ik spreek onderweg met meerdere medelopers. De een is afgestudeerde econoom, hij heeft één jaar in Maastricht gestudeerd, de ander is arts. Ik herken zelfs iemand die ik een jaar eerder ontmoette, een schrijver met voorliefde voor vrouwelijk schoon. Helemaal achteraan loopt ook een man die hijgend vertelt dat hij nooit langer mee doet dan een uur.
De Lauftreff motiveert allen om te lopen.
Ik dacht, zoals ik eerder opmerkte dat het hele feest maar een uur zou duren, dat blijkt vlak na de start dus niet zo te zijn. Er worden mij en mijn zoon 16 tot 18 kilometers in het vooruitzicht gesteld. Daar Gerard en ik niet goed wisten hoe lang de training zou duren hadden we dat aan twee deelnemers gevraagd. De een gaf aan een uur, de ander wist het niet, maar had de indruk dat dat afhing van de trainer. Anderhalf tot twee uur was niet ongewoon. Met deze onzekerheid in het vooruitzicht besloten we toch mee te blijven doen, sowieso een goede beslissing, want Tierpark is groot genoeg om er een tijdje in rond te dwalen alvorens je weer terug bent bij het startpunt.
Het tempo van de loop is onveranderlijk 6. We lopen ruim twee rondjes al slingerend door het park. Elke ronde is 8 km lang. Vanaf het plein, Grosser Stern met de Siegessaüle lopen we korte tijd parallel aan de Strasse des 17. Juni. Ineens slaat de hele groep netjes af en gaan we dieper het park in. Ik mag blij zijn dat ik niet vooraan loop, want de groep kent kennelijk de weg, ik niet. Bijzonder is dat we nogal slingerend kleine omweggetjes maken. Ook dat soort zaken pakken de voorste lopers goed op. De trainer geeft zijn aanwijzingen met een simpel handgebaar dat de ervaren Lauftreffers snel begrijpen.
We lopen grotendeels langs de buitenkant van het park. Tussen de bomen zie je op een gegeven moment het monument opgericht ter herdenking aan de 5000 gedode Russen tijdens de verovering van Berlijn. Het monument werd er in 1945 door de Russen neergezet. Een stoere Russische soldaat overziet er het park en zijn lopers. We passeren op enkele tientallen meters de Brandenburger Tor. We slaan echter af en gaan de Eberstrasse in. Ook hier weer een markant monument. Aan de overkant van de straat ligt het monument dat herinnert aan de vermoordde Joden en homo’s tijdens het Nazi-regiem. Een tocht door het park wordt op en gegeven moment een culturele opsteker. Beelden van diverse generaals die tegen Napoleon vochten worden afgewisseld met beelden van componisten als Wagner en Beethoven. Naast deze herdenkingscultuur heeft het park ook nog kunst. We passeren een veld met enorme stenen. Deze liggen verspreid maar zijn bijzonder om hun vorm. Na ruim 3 kwartier komen we weer bij ons beginpunt. Gedwee volgen we de groep en beginnen we herkenningspunten te zien. Achteraf blijkt dat we twee keer nagenoeg dezelfde route lopen, behalve nabij Luisen Insel, daar slingeren we wat langer door het park.
Uiteindelijk komen we dan weer in de buurt van de rotonde van de Grote Ster, startpunt van de Lauftreff. De groep is inmiddels uitgedund. Van de oorspronkelijke omvang van 25 deelnemers zijn er nog hooguit 15 over. Die 15 weten waarom, wij nog niet. Een flinke cooling down valt ons nu te beurt. De 16 km waren een redelijke inspanning, maar de veelheid aan oefeningen had ik niet verwacht, het duurt nog eens ruim een uur. Ik geef me over aan trippels, valbewegingen en strekoefeningen. Nooit eerder heb ik zoiets prettigs en inspannends meegemaakt. Een aantal oefeningen deden kort gezegd elke verloren spier in mijn lijf pijn. Wie bij Artemis heeft bedacht dat strekken niet hoeft weet ik niet maar ik genoot ervan en na afloop had ik in elk geval geen last meer van spierpijn of stijfheid.
Hajo Seppelt, maar ook de uitzonderlijke trainer van deze Lauftreff ben ik zeer dankbaar. Het was een prachtmiddag.
Meer foto’s van deze loop:
Berlijn, zaterdag 21 juli 2012