KRAUSNICKPARK, paradijs achter tralies

294-BERLIJN 25-7-2012 KrausnicparkHet is even zoeken naar de ingang aan de Oranienburgerstrasse 20. De toegang tot dit bijzondere park kon namelijk niet onaantrekkelijker en onzichtbaarder zijn. Wie het paradijs wil bereiken moet verder kunnen kijken dan een paar meter om hem heen, moet men gedacht hebben. Het park is genoemd naar Heinrich Wilhelm Krausnick die halverwege de 19e eeuw burgemeester van Berlijn was. Dit park komt ook uit die tijd en werd opgericht op initiatief van een groep burgers die geen toegang hadden tot het hof of de hogere adel. Deze gegoede burgerij kreeg hier een eigen afgesloten park, met op een gegeven moment zelfs een zomerzaal. In die zaal werden concerten gegeven.

De crisis van de jaren twintig in de vorige eeuw zorgde voor een faillissement waardoor het park verkocht werd. De Humboldt Universiteit gebruikte park en zaal tot aan de Wende.
Na 1990 werd het onduidelijk wat er met de verlopen omgeving moest gebeuren. Een zeer beroerd moment moet het zijn geweest toen een autohandelaar zijn intrek nam. Deze kennismaking met het kapitalisme activeerden de inwoners. Deze verenigden zich en met behulp van het stadsbestuur werd een leefbaarheidsplan opgezet. Met inzet van eigen middelen werd het park hersteld.

Het park is nu in beheer bij de bewoners. Al we er doorheen lopen bekruipt even het gevoel van, mag ik hier wel komen. De grote poort is dan net achter ons dichtgeslagen. Het park is groener en rustiger dan het aan de andere kant van de straat gelegen Monbijouxpark. Het park is avontuurlijker dan de door de stad onderhouden parken. Smalle en bredere paadjes lopen tot vlak langs de huizen. De inwoners beschermen de toegang tussen hun woonblok en het park met grote zware ijzeren deuren, soms bevind zich daarnaast nog een zitje. De bomen lijken jong, maar dat kan ook slechts een idee zijn, verder is er een grote variëteit aan planten en bloemen. De huizen rond het park variëren. Soms zijn ze net gebouwd, soms oud en nodig aan herstel toe.

Ergens leest iemand een boek in een ligstoel, daar vlakbij praten weer twee vrouwen. Ook is er een oma druk doende met haar twee kleinkinderen. De een speelt lief in het zand met een kapot stuk plastic speelgoed, de ander jengelt wat. Oma’s geduld wordt heftig op de proef gesteld als de ander vervolgens weg wil lopen. Waarheen vraag je je af, het park is immers rondom veilig afgegrendeld van de boze buitenwereld.

Meer foto’s van het park: http://www.flickr.com/photos/aadvanderdrift/sets/72157630790926522

Berlijn, dinsdag 24 juli 2012

This entry was posted in Duitsland, Reizen and tagged . Bookmark the permalink.

Comments are closed.