Als de gasbollen in zicht komen heb ik het gevoel op de helft te zijn, maandelijks maak ik deze rit naar de weidewinkel Famila. Een beetje buitenland, lekkere koffie bij Hoppmann en een gelukkige moeder die van dit uitje naar het overdekte winkelcentrum geniet. Ze geniet zo erg dat ze het om de 5 km meedeelt. Hoogezand, Sappemeer, Zuidbroek, Midwolda, Scheemda, Heiligerlee, Winschoten, Bad Nieuweschans staat op de grote blauwe ANWB borden. De A7 laveert behendig om deze plaatsen heen, wij passeren de afslagen zonder op de kilometer te letten. De on-Nederlandse leegte dwingt je tot hard rijden.
Het landschap ziet er op deze januaridag herfstig zwaar uit. De zon doet herhaaldelijk mistroostige pogingen om tussen de wolken door te verschijnen. Wolken waar een 17e eeuwse schilder zijn penseel bij af zou likken. Alles is nat, niet voor niets werden in de afgelopen week een paar dorpen ontruimd vanwege de dreiging van het wassende water. Langs het Winschoterdiep dat uiteindelijk in de Dollard uitkomt zie je overloopgebieden blank staan. Het teveel aan regen laat zich in het door de mens gedomineerde landschap niet beteugelen. Vlak bij Winschoten passeren we de Blauwe Stad aan het Oldambtmeer. In dit voormalige landbouwgebied heeft men het water weer een kans gegeven. De 800 hectare landbouw wordt verruild voor ruim 1500 luxe woningen en een grote tuin of wel een door mensenhanden gemaakt natuurgebied.
“Herstel van de Toekomst” staat enigszins cryptisch op een groot bord langs de weg te lezen. Voor ruim 4 miljoen euro wordt de strokartonfabriek hersteld. Sinds de sluiting van de fabriek in 1968 verviel het monumentale fabriekscomplex tot misschien wel de grootste industriële ruïne van Nederland. Het complex aan de andere kant van het Winschoterdiep geeft de geschiedenis terug aan dit land van arbeiders, boeren en strokarton. We passeren nog een historisch monument, de grens tussen Nederland en Duitsland. Bij Bad Nieuweschans staat een ijzeren constructie over de weg naar Bad Neuschans. Vroeger moest je hier je gezicht en paspoort laten zien aan de immer forse en norse Duitse douanebeambten. Een batterij camera’s boven de weg heeft hun functie overgenomen.
Voorbij Bunde passeren we de oogstmachines van het vlakke noordwesten van Niedersachsen, ook wel Ost Friesland. We zien ruim honderd enorme windmolens die de immer waaiende wind hier omzetten in elektriciteit.
Leer en Famila zijn dankzij de Emstunner nader tot Groningen gekomen. Sinds de aanleg van deze sombere tunnel zie je met grote regelmaat advertenties in Nederlandse regionale bladen om naar Leer, Famila te komen. De plek met veel winkels en een enorm parkeerterrein. Op zaterdag is het er altijd druk en hoor je er net zo goed Nederlands als Duits praten. Na de uitstekende cappuccino gaat mijn moeder het supermarktgedeelte binnen. Vriendelijk personeel aan de kassa doet soms zijn uiterste best om je in het Nederlands te woord te staan. Mocht dat niet lukken, Ost Friesisch is verwant aan het Gronings.