IN DE FIELDS OF ATHENRY

P1010012De terugreis van Connemara gaat over Galway en Dublin. Tussen laatstgenoemde steden ligt een mooie, strakke snelweg. Deze ruim 200 km lange weg kan volgens de TomTom in pakweg 2 uur worden geslecht. Wegherstelwerkzaamheden, een tol en aanpassingen die in de zomer plaatsvinden halen de snelheid wat om laag, maar al met al is het een weg waar je geen hinder meer hebt van de venige ondergrond in de vorm van hobbels.
Nog net 25 kilometer voorbij Galway zien we de afslag Athenry. Een stad naar aanleiding van een liedje bezoeken is op wel een heel beperkte basis, maar we kunnen het niet laten. Als ware het een surprise ei komt er toch een bijzondere verrassing te voorschijn. Als we het plaatsje binnenrijden zien we al snel restanten van een muur, klooster en abdij. Het verkeer is ook niet echt wat je noemt duidelijk, het is middeleeuws chaotisch. Op het marktplein staat een rommelig beeld, veel auto’s en mogen we maar één kant op. We zijn in het centrum van Athenry.
P1010005De auto plaatsen we voor een kroeg die al direct de juiste naam draagt, “The Fields Bar”. Men kent in elk geval de sound die door Paddy Reilly en de Dubliners zo vaak ten gehore werd gebracht. De mooiste versie vind ik overigens nog steeds de gedragen versie van eerstgenoemde. Wie op Youtube zoekt komt er overigens een heleboel tegen. De meesten van zangkoren tijdens sportevenementen. (klik op lees meer voor een filmpje)

We lopen door het slordig middeleeuws gebouwde maar schone stadje. Ierse steden zijn over het algemeen erg trots op de titel “schone stad”. Geen papiertje of rommeltje kom je dan ook in de meeste steden tegen, vaak netter dan bij ons. P1010013Aan het eind van de straat waarin we geparkeerd staan zien we een winkel met de veelzeggende naam: “Fields of Athenry”. Helaas is deze souvenirshop dicht. De donkere winkel in kijkend zien we niets anders dan glimmende prullaria. In de etalage hangt enkel een T-shirt met de veelzeggende tekst : “Fields of Athenry”.

De straatjes van dit stadje zijn smal aan het einde van de Bridgestreet zien we nog een functionerende stadspoort. We lopen vervolgens langs het oude kasteel, dat nu in een parkje als decoratie dienst doet. In plaats van een bezoek aan dit verlaten huis van edelen en militairen (Cromwell zou er nog gezeten hebben) gaan we naar het Heritage museum.
Dit is gevestigd in een oude protestantse kerk. De tuin van de kerk ziet er niet erg onderhouden uit. Wel mooie plantjes, maar de tuinman is al enige maanden absent lijkt het. We gaan even door een houten doolhof en zien er ook nog wat bankjes staan. Het is duidelijk dat dit af en toe door scholieren wordt bezocht. De buitenkant van de kerk is deels ingestort en vervallen. Hier is nog heel wat werk aan de winkel om het geheel in oude luister te herstellen. De vraag is of men dat wil. Ook in Ierland is de secularisatie toegeslagen en neemt het kerkbezoek af. Rome is heel wat minder populair dan bij het laatste bezoek van de paus, misbruik van jongeren in de Ierse kerk is regelmatig een nieuwsitem.

P1010031Daar een kerkbezoek werd verondersteld was de schrik groot toen ik een verstofte viezige biddende non in het voorportaal zag zitten. Het decor voor een griezelfilm, de entree van een spookhuis leek het wel. Een aantal houten lansen lieten de schrik wegzakken. Een tweede deur deed bevestigen dat we echt in een spookhuis waren. Deze voormalige vervallen kerk is heel obscuur. Een half uur voor sluitingstijd, wilt u nog? Ja, wij willen de rest ook wel zien. Een half uur in een kerk lijkt ons nogal lang. We komen echter in een met veel schuimplastic ingerichte ruimte terecht. In mijn linker ooghoek zie ik een geraamte aan de muur hangen. Eerst bekijken we echter de maquette van Athenry. Het was een grote belangrijke handelsstad. Als enige Europese stad heeft Athenry nog een centraal beeld op het marktplaatsje staan. Wij kwamen er op heenreis al langs. De grote ommuurde stad bood bescherming voor boeren, die eenmaal in de stad er nooit meer uit mochten. De stad was tevens stapelpunt voor de omgeving. Iedereen die handel had moest deze in Athenry verhandelen. De stad ligt zeer gunstig op het kruispunt van wegen tussen Galway en Dublin en tussen noord en zuid. De stad is in verval geraakt waardoor de muren er nog staan. De gids die ons rondleidt langs kerkers en marteltuig geeft tussen neus en lippen nog wel aan dat de protestantse kerk na de burgeroorlog werd verlaten en tot in de jaren negentig van de vorige eeuw in verval raakte. De katholieke non in het voorportaal geeft wel aan dat de protestantse tijden voorbij zijn. Terug op straat wandelen we nog even door de straatjes. Het is een prachtig stadje, nagenoeg verstoken van toerisme, overladen met gekkigheid. Zo geeft een schoenmaker zich uit voor spiritueel filosoof, niet dat ik dat door hem laat bevestigen, maar in zijn etalage staat dat bij elke reparatie je een blad uit zijn boek krijgt. 2011-08-02 16.22.01Elders ligt een kat in het raam, op het kussen waar het beest ligt staat, dat hij samen met zijn baas in dat huis wonen. Het klooster is meer een monumentale begraafplaats dan een waardig relict uit het verleden. Waarschijnlijk om de jeugd op afstand te houden is een groot hek voor de ingang geplaatst. We mogen de ruïne niet in, wel kijken we even naar de graven. Stenen met opschrift en lossen stenen markeren de overledenen. Het meest opvallend is een bord, een steen waarin aangegeven wordt dat op 18 augustus 1991 het 750-jarig bestaan van deze plek werd gevierd. Ergens in 1241 werd de Petrus en Paulus priorij gesticht. Lange tijd zaten de Dominicanen er, de een of andere oorlog heeft uiteindelijk een einde gemaakt aan het klooster.

Terug in de auto besluiten we door de Fields van Athenry te gaan rijden. Direct buiten het stadje vallen direct de rijke velden op. Ook hier weer stenen muurtjes maar wel gemetseld. Het metselwerk raakt her en der los met als gevolg stenen op de weg. We rijden naar het 8 km verderop liggende dorp Esker. In Esker staat volgens de bordjes een klooster. We hoopten er echter een geologisch verschijnsel aan te treffen. Dat valt helaas tegen, wel is er een naargeestige jeugdinstelling. Waarschijnlijk opgericht om jongeren op een cruciaal moment te indoctrineren met het katholicisme. Het prachtige zonnetje en de mooie groene velden in de omgeving van Athenry laten zien dat deze monumentale Ierse song geen mooier contrast kon vinden.

Nog even uitleg over travelyns corn (met kleine letters geschreven). Dit verwijst naar Sir Travelyan. Deze baron werd verantwoordelijk voor de problemen met betrekking tot de hongersnood. Deze arrogante Engelsman was er van overtuigd dat de Ieren, waar hij schijnbaar een hekel aan had, de hongersnood als straf van God moesten ondergaan. Hij publiceerde hier enige stukken over. Deze man Het ergste was nog wel dat deze Sir Charles Trevelyan op het hoogtepunt van de hongersnood tot lid van de Bath werd benoemd. Dit is zoiets als de hoogste ridderorde voor verdiensten.

Botany Bay is een grote baai in de Australische stad Sydney, ongeveer zeven kilometer ten zuiden van het Central Business District. Op 29 april 1770 was Botany Bay de plaats waar de Engelsen voor het eerst voet aan land zetten in Australië tijdens een expeditie van James Cook. De Franse ontdekkingsreiziger Jean-François de La Pérouse bereikte Botany Bay op 26 januari 1788. Op dezelfde dag stichtte kapitein Arthur Phillip nabij Botany Bay de plaats die nu Sydney heet, nadat Botany Bay als vestigingsplaats was afgevallen wegens het ontbreken van een goede ankerplaats en een drinkwaterbron. Naar deze plek werden ruim 50 jaar gevangenen vanuit Engeland gebracht om hun straf uit te zitten. Daarna mochten ze niet terugkeren.

By a lonely prison wall
I heard a young girl calling,
‘Michael, they are taking you away.
For you stole travelyns corn,
so the young might see the morn,
now a prison ship lies waiting in the bay.’

Low lie the Fields of Athenry
Where once we watched the small freebirds fly.
Our love was on the wing,
we had dreams and songs to sing
it’s so lonely round the Fields of Athenry

By a lonely prison wall
I heard a young man calling
‘Nothing matters, Mary when you’re free.
Against the famine and the crown,
I rebelled, They cut me down,

Now you must raise our child with dignity.’

By a lonely harbour wall,
as she watched the last star falling
As the prison ship saild out against the sky
For she lived in hope and prayed,
for her love in Botany bay

It’s so lonely round the Fields of Athenry

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157627255923855″]

This entry was posted in Ierland and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.