VANCOUVER wa, het fort en de vulkaan


Motel met Wifi en HBO. Wie daar niet voor wil vallen weet niet wat luxe is. Motels in de VS zijn over het algemeen niet onaardig, niet vies maar ook niet schoon. Wel heel erg eikig en donker. De laatsten die we troffen hadden overigens wel en ijskast en een magnetron. Heel veel luxe, al waren de kamers ’s nachts niet erg warm. Een overeenkomst hadden alle badkamers met bad tot nu toe wel, ze lekten. In de motels krijg je geen ontbijt, maar koffie. Die kun je gewoon aan de receptie in onbeperkte hoeveelheden halen. Wonderwel is die koffie slap, maar ook weer redelijk drinkbaar. Als je wil ontbijten zijn er meerdere opties, zo kun je naar Mc Donalds of andere hamburger keten om er tot ca. 11.00 uur te ontbijten. Zo zag ik in Kelso een all American ontbijt voor $ 4,99, een hamburger, spek, egg, bagel en unlimited coffee. Uit ervaring weet ik dat zo’n ontbijt door onze boterhammentaliteit moeilijk verteerbaar is. Een andere optie is een bagel met kaas ergens in een koffieshop te halen. Het beste is overigens Starbucks, maar soms kun je het bij mindere restaurants ook treffen.  Voor het overnachten heb in de VS positieve ervaring met zgn. 6 motels. Deze zijn niet zo somber en hebben qua interieur een hoog IKEA gehalte. De prijzen variëren er van 50-70 dollar per nacht.

Na het eigengemaakte ontbijt gaan we op weg naar Fort Vancouver. Dit fort domineerde de pelshandel van Russisch Alaska tot  Spaans Californië. De hoge heren van de nog immer bestaande Hudson compagnie waren niet veel geld kwijt aan de handelsrol van dit fort, het kon zich uitstekend zelf bedruipen met handel en verkoop van bevervellen. Wetende dat een smid in zo’n fort ca. $100 per jaar verdiende en de prijs van een mooi bevervel het drievoudige was, was het een lucratieve handel.
Via een tuin, met daarin scholieren die bezig zijn met schoffelen en in de grond grabbelen, gaan we het fort binnen. We krijgen voor de prijs van $ 3,- per persoon een hele week toegang tot dit fort en andere attracties van de National Park Service. Het dragen van een pistool is echter niet toegestaan. Desgevraagd legt een aardige parkwachter ons uit dat het pistoolverbod voor iedereen geldt die in willekeurig welk openbaar gebouw komt. De beste man kan zijn afkeer voor het dragen van pistolen en revolvers echter niet onderdrukken. Volgens hem zit de pioniersgeest nog steeds in een deel van de bevolking, “neem het hen maar niet kwalijk want de oudste familie hier leeft nog maar 150 jaar in deze buurt” . Het fort getuigt van de pioniersmentaliteit. De strenge Dr. John. McLoughlin, op een schilderij van hem is hij ook niet echt een lachebek, zwaaide hier de scepter. Pelsjagers of trappers waren heel lang met hun indianenvrouw op weg om bevers te jagen. De huiden werden door de vrouwen schoongemaakt en hier in het fort verkocht. De ruim 2500 palen rondom het fort waren nodig om de bewoners te beschermen voor gespuis. Officieren en bestuurders, de “ Gentleman” leefden binnen de palen, de werkend klasse zoals de smid leefden buiten de omheining in een dorp naast het fort. Dat dorp was echt multiculti, Russen, Indianen, Britten en Fransen leefden er naast elkaar.

Fort Vancouver is een gereconstrueerde versie, de oude werd na de instorting van de pelshandel afgebrand. In 1966 werd het fort op de oorspronkelijke plek hersteld. In de ochtend doet het vooral als opvoedkundig centrum dienst. We zien een groot aantal schoolkinderen de nagebouwde ruimten bezoeken. Geduldig luisteren ze naar de breedsprakige gidsen. Wij wurmen ons tussen hen in en bezoeken de diverse ruimten. Het ziet er naar uit dat wij de enige toeristen zijn, zelfs de sleutel van de kast voor de audiotour moest eerst nog gezocht worden.

In de smederij staat een wat grotere man, hij acteert als vrijwilliger en geeft ook uitleg aan de kinderen. Wij raken met hem aan de praat en discussiëren ruim een uur over de Amerikanen. Hij was soldaat in Irak die door zijn been werd geschoten. Als militair was hij ook ooit in Duitsland gelegerd en ontmoette zijn Duitse vrouw. Voor de hetze tegen Obama heeft hij geen goed woord over, Bush vind hij de grootste flapdrol die ooit president werd. Dankzij die president loopt hij nu met een kunstbeen rond. Als we nog naar Mt. St. Helen willen moeten we weg, we bekijken snel de rest van het fort en willen op stap gaan. Een aardige oudere man spreekt ons echter aan en meldt dat het eerste vliegtuig dat over de noordpool vloog op het naast het fort gelegen veldje landt, dat was in 1937. De man houdt wel van een praatje, maar omdat we weg willen kap ik het toch maar netjes af.

De weg naar Mt. St Helen vinden viel nog niet mee, dat moet in mei 1980 door de hoge rookpluimen van een ontploffende vulkaan wel anders zijn geweest. De Garmin vertikte het weer eens ons op de goede manier de weg te wijzen.  Eerst slaan we te vroeg af en na de terugreis worden we ineens slingerend naar het punt gebracht waar we via de verkeerde afslag ook al waren geweest.
Wie de berg wil bereiken is genoodzaakt de 504 te nemen, geen andere route. Deze weg gaat uiteindelijk tot ruim 4000 ft hoog.
Het eerste dat ons opvalt is Silver Lake, dit meer is ontstaan na een uitbarsting lang geleden. Onderweg zien we een paar andere bezoekcentra, deze zijn gezien het seizoen helaas gesloten. Voor het Mt. St. Helens bezoekerscentrum waren we te laat. Ook het hoogste punt, de Johnstons Ridge is dicht.
Wij moeten daardoor uiteindelijk bij Coldwater Ridge stoppen omdat alle wegen versperd zijn. Daar stappen wij uit en gaan eens kijken in de omgeving. Voor ons door de met natte sneeuw bedekte helling zien we in de mist flarden van de vulkaantop.
De terugreis is een stuk lastiger dan de heenweg. Het is inmiddels heftig gaan sneeuwen. De hoogte van deze relatief lage vulkaan zorgt in elk geval wel dat de temperatuur tot 32 F daalt, dat is het vriespunt. De strepen op de weg vervagen, gelukkig rijden er nog een paar wagens, deze volgen ons. Het is laat in de middag als we arriveren.

Na het bezoek aan dit monument rijden we naar Kelso waar we die nacht blijven slapen weer in een “6” motel.

[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626605462800″]

(gepubliceerd 27 april 2011)

This entry was posted in Reizen, Verenigde Staten and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.