http://vddrift.com/wp-content/uploads/googlemaps/18-groesbeek-gennep.kml
In Groesbeek reed ik naar het centrum, waar ik de dag ervoor nog was geweest. De camper parkeerden we vlak naast Blokker om daar nog enkele huishoudelijke zaken aan te schaffen. Tineke bleef met haar fiets vervolgens in het stadje achter terwijl ik de camper in het Limburgse Gennep zou parkeren. Daar aangekomen zette ik de auto achter de winkelstraat in de volle zon. Met Tineke haar fiets reed ik vervolgens terug naar Groesbeek. Daar ik in de omgeving van Milsbeek de afslag miste moest ik helemaal omrijden langs de St. Jansberg en Mook (7 km). Warm en bezweet trof ik in Groesbeek Tineke aan die daar op een terrasje geduldig op mij zat te wachten. De route zou volgens het Pieterpadboekje slechts 14,5 km zijn. In normale omstandigheden doe je daar iets meer dan 1.10 uur over maar zoals bij alle Pieterpad routes treden hier ook een aantal vertragende factoren op. Allereerst moet je de route kunnen vinden, onderweg moet je lezen en vervolgens presteer je het ook nog wel eens om verkeerd te lopen. De belangrijkste oorzaken van het verkeerd lopen zijn weggehaalde routemarkeringen of fouten in het Pieterpadboekje. Maar de meest voorkomende oorzaak is het missen van een Pieterpadteken. Een andere reden van vertraging heeft met de route zelf te maken, want al doe ik het hardlopend, onderweg wil ik toch graag genieten, om me heen kijken en ook nog eens foto’s maken, dus hoewel het Pieterpad hard gelopen wordt, gaat het niet al te snel. De route uit Groesbeek is goed aangegeven. Nadat we een ongebruikte spoorlijn hebben gekruist lopen we door tot aan de molen. Bij de molen gaan we rechtsaf, de Mooksebaan op. 
Uit vroegere tijden herinner ik me dat er ook nog ergens een Mookse hei moet zijn, die zie ik echter nergens. Wel weet mijn vader later te vertellen, dat in Mook mijn oom Herman en tante Fien zonder gas, water en licht ergens woonden. In het laatste oorlogsjaar vochten Canadezen en Duitsers in dit gebied en uiteraard ook rondom hun huis, welke vol onderduikers zat.
Het Mookse bos met zijn grenspaal tussen Gelderland en Limburg wordt verlaten.
Limburg is niet de laatste provincie van deze Pieterpadroute. Er zal nog heel even in Brabant worden gelopen. Vanuit het Mookse bos komt de St. Jansberg in zicht, niet hoog wel mooi. We zijn dus beland in een prachtig natuurgebied. De St. Jansberg is deels ontoegankelijk ter bescherming van de vele dassen die er zouden wonen; dassen zijn in de vrije natuur gewillige verkeersslachtoffers. Per jaar komen er zo’n 200 à 300 onder een auto terecht.
De St. Jansberg loopt vlak langs de Duitse grens. Voor de WO II was deze berg Duits grondgebied; als genoegdoening mochten wij het echter behouden. Dit ten gunste van de bij ons beschermde das, een beestje dat in Duitsland niet beschermd is. Na de St. Jansberg wordt de tocht vervolgd over de 2 km lange grensweg. Aan de een kant van de weg ligt Duitsland en aan de andere kant Nederland. 
Door wat heen en weer te slingeren bezoek ik zo acht keer onze oosterburen. Tot zover was het een mooie route want vanaf betonnen grenspaal 583 slaan we af richting Gennep, een kilometers lange rechte weg. Door de maïsvelden en de in de verte opdoemende kerktoren lijkt het allemaal heel aardig, maar ik ben blij uiteindelijk het riviertje de Niers te passeren. Helaas is het zaterdagavond na sluitingstijd; ondanks het mooie weer loop er echter geen mens meer op straat. De 14 km sluiten we bijna moederziel alleen af met een ijscoupe op het terrasje.
Route 18 Groesbeek-Gennep 14,9 km
15 juli 2006 2 uur 6 min 7,7 km/u
[flickr-gallery mode=”photoset” photoset=”72157626294060899″]