WIFI, overal internet in New York vooral wireless

Naast deelname aan een marathon was er nog iets leuks te doen in New York, namelijk onderzoeken hoe eenvoudig het internet bereikbaar is voor een bezoeker van de Big Apple. Na een week is de conclusie getrokken, heel New York is vergeven van internet en je moet wel heel suf zijn om geen toegang te krijgen.
Toen ik vanaf vliegveld JFK komende via de Queens Borough Bridge Manhattan binnen kwam, opende ik mijn laptop en startte Network Stumbler. ( www.stumbler.net ) Dit programma toont op eenvoudige wijze welke wireless connecties er in de buurt zitten. Het waren er heel wat: na een paar minuten zat mijn log boordevol vol met connecties. De meeste via een linksysmodem en niet afgesloten..
Dat laatste zegt niet zoveel, want als er geen IP nummer wordt uitgedeeld kom je nog niet ver.
New York belooft in ieder geval heel wat internet toegang.

Internetcafé of internet in een café?
Iedere toerist die een stad van de omvang van New York bezoekt weet tegenwoordig het internet café snel te vinden is. Ik ging naar het café in de 42e straat nabij Times Square. Een grote tent met een echte koffiecorner; muffins en ander junkfood staat midden in een enorme zaal. Alles gaat er volgens een redelijk eenvoudige methodiek: je betaalt cash aan een automaat (voor $ 10,- een hele week) of via je creditcard.
Er staan geen computers maar een beeldscherm, muis en een toetsenbord staat tot je beschikking.
De ruimte is viezig met geparkeerde fietsen naast lange tafels waaraan internetters zitten. Overal zijn de werkplekken smerig, het is avond en heeft dan ook iets van de laatste trein op zaterdagavond. Niet een plek om gezellig koffie drinkend te werken. Geen floppydrive maar een USB toegang is de enige mogelijkheid om eigen materiaal te verwerken. De ruim 200 werkplekken zijn bij lange na niet gevuld, handig want je kunt er zo aan de slag. De voorlichting is goed te noemen en er wordt desnoods zelfs naar concurrenten verwezen.
Aan de andere kant is er geen enkele helpdesk of directe ondersteuning te vinden. De snelheden waarmee je werkt zijn geweldig.
Dat je niet altijd naar een internetcafé hoeft laat het café van de ING bank zien. In de 49e straat staat het ING-café van deze Nederlandse bank, tevens hoofdsponsor van de New York city marathon. Tijdens het drinken van een slappe beker Amerikaanse koffie en een muffin (cake) kun je daar minimaal 30 minuten gratis op het net, een tijdslimiet die alleen geldt als er meerdere gasten willen internetten. Voorin het café even gekeken of onze laptops draadloos te gebruiken zijn. Helaas geen verbinding die direct bruikbaar was, wel de betaalde Verizon dienst. Dat we hier in een professionele zakenomgeving zitten bleek uit de vele gesloten netwerken die via Stumbler werden gevonden.
Koffie drinken en internetten in New York bij Starbuck, veel laptoppers zitten daar grote bekers koffie en digitale data te verwerken. Gratis lukte niet direct, eerst kreeg je een scherm van T-Mobile, weer een betaalde dienst. Blijkens een folder in de zaak kon dat voor desnoods een dag wel geregeld worden.(wel creditcard nummer opgeven). Waarschijnlijk is men zich bij Starbuck ook al helemaal aan het voorbereiden op wireless PDA, dat zie je op dit ogenblik in alle computerwinkels volop te koop.

Public places
Er wordt op Manhattan op zeven plaatsen gratis internet toegang aangeboden. Deze zgn. Public Spots (te vinden op www.downtownny.com/wireless) liggen in het zuidelijkste puntje van de stad. Als we het City Hall Park, binnenlopen doe ik ietwat bedremmeld de laptop open en zoeken ik contact. Het is iets meer werk dan “step out, log on“ zoals men roept, maar na enig prutsen lukt het toch om contact te krijgen. Blijkt dat je de SSID, routerherkenning, op CornerCast moest zetten, de folder die ik had aangevraagd is nodig omdat in het park nergens staat hoe je contact krijgt.
Nadat je verbinding hebt, krijg je eerst een scherm met reclame te zien. Diverse restaurants en winkels zijn via een portal bereikbaar, maar er zit ook een knop die je toegang geeft tot internet.
Mail ophalen lukt pas door de laptop hoog boven mijn hoofd te houden, aan de andere kant van het parkje gaat het echter beter, een prima verbinding. Mail verzenden lukt echter alleen met mijn eigen SMTP. Een bijzondere ervaring, wireless in het park, waar de Squirrels (eekhoorntjes) over je bank rennen. Via MSN contact met huis, het late journaal is daar net afgelopen en wij surfen onder een verlaat najaarszonnetje over het web.
Deze dienst die door DownTown Alliance wordt neergezet, is er om gebruikt te worden door iedereen die het park betreedt, vreemd dat we zo weinig andere laptoppers zien. Wij bekijken iets later het journaal, wireless.

Time Square met internetgadgets
Time Square, het kloppende koop- en glitterhart van de Big Apple, biedt al het mogelijke te koop aan. Een 4,2 megapixel creditcard fototoestel, een ultradunne draagbare dvd-speler of de nieuwste PDA, het ligt er. De prijzen staan er mondjesmaat bij, want de argeloze koper moet eerst de winkel in. Een van die winkels heeft een webcam (zie http://www.timessquare.com ) voor haar deur, voor de winkel draadloos het netwerk, naar de website een screenshot en er is een nieuwe manier van foto’s maken.
Een ander idee kan zijn naar huis bellen en vertellen dat je op een van de streaming video camera’s zichtbaar bent. Als je heel hard schreeuwt is een mededeling zelfs mogelijk.
Op Times Square bevindt zich ook een bezoekerscentrum met zes pc’s die gratis gebruikt mogen worden. Mail checken en surfen zijn er prima te doen.
Je kunt er een foto laten maken die daarna in een filmpje op een billboard van 7 bij 5 op Times square wordt vertoond. Het gewillige slachtoffer krijgt een brief met internetadres om thuis na te genieten. Het filmpje zelf is buiten te bekijken op het billboard waar het regelmatig wordt gedraaid. Ook kun je een videoboodschap inspreken die je per mail naar iedereen in de wereld mag sturen.
Ook het New York Grayline visitor centre, zeg maar de VVV, heeft mail en video mogelijkheden. Deze plek is te vinden tussen de 46e en 47e straat op 8 Avenue.
Wachten op de bus
Of je door Harlem, Central Park of Brooklyn rijdt, overal is wireless in vele smaken verkrijgbaar. Als in het detectiescherm default of linksys staat dan weet je dat het raak is. De eigenaar heeft zijn zaakjes niet voor de buitenwereld afgeschermd en via hem kun je eenvoudig het net op. Voor het Natuur Historisch museum bij Centralpark had ik de pech of misschien wel het geluk een tijdje op de bus te wachten die pas kwam nadat ik mijn mail had opgehaald. In de restaurantwijk “Little Italy”, ging ik voor een echte kop koffie bij café Sambucca zitten,( Mulberry 105), laptop open en daar zag ik het draadloze netwerkje “105mulberry”. Ik hoefde niets in te stellen maar kon surfen, mail halen en chatten. De eigenaar kwam even kijken, zag er geen kwaad in en wenste ons veel plezier. Hij had echter niet in de gaten dat we vrij vlot een schermpje kregen met de melding IP conflict. Ergens had een pc in zijn netwerk hetzelfde adres. We konden zijn router aanpassen (je kon er zo bij) of een ander IP nummer nemen. We hebben de eigenaar op het IP nummer geblokkeerd, even later meldde hij zich weer aan onder een ander nummer, probleem opgelost.
Er zijn echter maar een paar plekken waar wireless niet aanwezig is, midden op de Brooklyn Bridge en in de metro. Bij dat laatste zit je te diep onder de accesspunten. Ook je mobiel valt er uit, zodat je daar in het post-wifi tijdperk zit. Nergens waar ik mijn laptop uit mijn tas haalde, had ik het idee op mijn hoede te hoeven zijn. Waarschijnlijk omdat na de 11e september tragedie en dankzij de “no tolerance” politiek van Bloomberg, de huidige burgemeester, de stad vergeven is van politie. New York heeft wel veel weg van wat we vroeger in het Oostblok zagen, een door de staat gecontroleerde sociale vrede.
Wireless
Wil je werken in een café of op straat en niet afhankelijk zijn van een toevallig open netwerk dan moet je een betaalde dienst bij T-Mobile of Verizone nemen. Voor T-Mobile ga je naar een Starbucks café. Starbucks is voor koffie drinkend New York een begrip.
Starbucks café heeft 150 vestigingen; er is wireless genoeg zou je zeggen. Voor de klant is er een scala aan mogelijkheden, creditcard is noodzaak. De prijs voor een dagje wireless is $ 9,99 en mag 24 uur worden gebruikt.
Verizon is een andere aanbieder van wireless met meestal prima hotspots in de hele stad. Helaas is het voor iemand die zijn telefoonabonnement niet via Verizon heeft geregeld, onmogelijk gebruik te maken van dit netwerk.
Hotel
Elk serieus hotel heeft volgens mij een internetverbinding. Ons hotel had er een, maar dan in de tv. De prijs per dag komt op 8 dollar en dan nog via een tv toestel. Niet iets om op te werken heb ik gemerkt. Via de laptop werkte het veel soepeler, in mijn kamer was een linksys Wlanrouter bereikbaar. Niet afgeschermd, dus kun je er zo aan de slag.
Af en toe valt de verbinding weg, even anders gaan zitten en er is weer een prima verbinding met het wereldwijde web. De dagen in dit hotel vermaak ik me prima. Dit hotel ligt in de 31e straat, na 4 dagen verhuizen we naar een ander hotel aan de 80e straat. Hier heb ik nog meer mogelijkheden, ipv 1 accespoint heb ik er ineens 4 die het allen even goed doen. Wat ik er doe, mailen, surfen, ftp en wat ik maar wil. Stabiele verbinding dus alles kan. Over de strafbaarheid van het geheel heb ik nog niet nagedacht. Leg dat nog voor aan een bevriende jurist. Het lijkt me niet, je wordt in de gelegenheid gesteld gebruik te maken van iets wat je rond strooit. De eigenaar heeft een HP1200 laserjet en we bedanken hem na afloop vriendelijk door een brief bij hem te printen.
Het bleek zelfs in het hotel mogelijk via Wlan en het programma Skype met huis te bellen, toch niet de goedkoopste zaak in een gemiddeld hotel.
New York zit vol met draadloos en er is niets ingewikkelds nodig om daar gebruik van te maken. De meeste eigenaren van een draadloos Wlan beschermen hun zaken in zijn geheel niet. Inmiddels maken de grote computerwinkels zich op voor de volgende golf draadloos, de PDA met wifi. Wellicht zit er ook toekomst in de internet telefoon, zoals ik tegenkwam bij een metrostation in de 79e straat. Nog wel duur, 25 cent per minuut.

Links:

This entry was posted in Reizen, Verenigde Staten and tagged , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.